بررسي اثر مالكيت و مديريت دولتي بر ناكارايي صنايع توليدي در استان‌هاي مختلف ايران

بررسي كارايي بخش‌هاي مختلف اقتصادي به خصوص بخش صنعت، همچنين بررسي عوامل تاثيرگذار بر كارايي در اين بخش، يكي از مهم‌ترين مباحث اقتصادي است. روش‌هاي مختلفي براي اندازه‌گيري كارايي فني به‌كار مي‌رود كه يكي از آنها روش تحليل تابع مرزي تصادفي است. در اين روش با بهره‌گيري از فن‌هاي اقتصادسنجي، مرز كارايي توليد تخمين زده مي‌شود و عملكرد بنگاه‌ها در مقايسه با اين مرز كارايي سنجيده مي‌گردد. در اين پژوهش با استفاده از آمار و اطلاعات كارگاه‌هاي پنجاه نفر كاركن و بيشتر طي سال‌هاي 1373 تا 1390، توابع توليد مرزي تصادفي براي بخش صنعت و بر حسب استان‌هاي كشور برآورد شد و با استفاده از اين توابع مرزي، ميزان كارايي فني به‌طور نسبي در هر يك از استان‌ها مشخص گرديد. علاوه بر اين، اثر نسبت مديريت و نسبت مالكيت دولتي و همچنين تعداد‌ بنگاه‌هاي فعال به‌عنوان سه متغير محيطي اثرگذار بر ناكارايي اين صنايع در استان‌هاي كشور بررسي گرديد. به اين ترتيب تصويري مقايسه‌اي از كارايي فني و عوامل موثر بر ناكارايي در كشور به‌دست آمد. نتايج پژوهش نشان داد ميانگين كارايي فني برآورد شده 56/79 درصد بوده و استان‌هاي تهران داراي بيشترين و كهگيلويه و بويراحمد داراي كمترين ميانگين كارايي فني هستند. عامل مديريت دولتي اثر منفي و دو عامل مالكيت دولتي و تعداد بنگاه‌ها اثر مثبتي بر كارايي فني اين صنايع داشته است.