الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي باكتري‌هاي مولدعفونت ادراري دركودكان شهركرمانشاه در سال 1394

زمينه و هدف: عفونت هاي دستگاه ادراري از شايع ترين عفونت هاي باكتريال در كودكان است كه به علت عوارض مختلف نيازمند درمان مناسب آنتي بيوتيكي هستند. هدف از اين مطالعه تعيين فراواني و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي در ايزوله هاي مولد عفونت ادراري در كودكان زير ۱۵ سال شهر كرمانشاه بود. روش كار: اين مطالعه توصيفيمقطعي بر روي ۱۲۱ نمونه ادرار كشت مثبت كودكان در سال ۱۳۹۴ صورت گرفت. پس از تشخيص هويت سويه ها، آزمون تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي با روش ديسك ديفيوژن انجام گرفت. نتايج به دست آمده با نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون Chi Squar مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و سطح 0.05 p معني دارتلقي شد. يافته ها: از مجموع نمونه ها، ۸۴ (۶۹/۴%) و ۳۷ (30.6%) مربوط به پسران و دختران بود. بيشترين سن و جنس ابتلا گروه سني زير دو سال و مونث بود. شايع ترين پاتوژن هاي شناسايي شده شامل اشرشياكلي (71.1%)، انتروباكتر (9/14%) و ساير ارگانيسم ها (۱۴%) بود. بدون توجه به نوع پاتوژن، بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي نسبت به آنتي بيوتيك هاي آمپي سيلين (92.5%)، كوتريموكسازول (71.1%)، سفالكسين (68.6%) و كمترين مقاومت آنتي بيوتيكي در سيپروفلوكساسين (18.2%) و نيتروفورانتوئين (24.8%) مشاهده شد. نتيجه گيري: در اين مطالعه، سيپروفلوكساسين و نيتروفورانتوئين موثرترين آنتي بيوتيك هاي موثر بر روي پاتوژن هاي ادراري بودند. اين امر نشانگر ارزشمند بودن آن ها در درمان عفونت هاي ادراري مي باشد. از طرفي افزايش مقاومت به سفالوسپورين ها مي تواند نشانه استفاده نامناسب و بي رويه از آن ها باشد. در نتيجه لازم است توجه بيشتري در امر استفاده مناسب از آنتي بيوتيك ها، شناسايي پاتوژن هاي مولد عفونت هاي ادراري و همچنين انجام مطالعات دوره اي براي شناسايي الگوهاي مقاومت دارويي بشود.