تأثير تخليه هيجاني احساسات بـا نگارش كتبي بر ميزان افسردگي زنان سرطاني

زمينه و هدف: يكي از اختلال هاي روان پزشكي شايع در بيماران مبتلا به سرطان، افسردگي است. مطالعه حاضر با هدف تأثير تخليه هيجانـي احساسات بـا نگارش كتبي بر ميزان افسـردگي بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش كار: مطالعه مداخله اي حاضر به صورت نيمه تجربي و از نوع قبل و بعد با گروه كنترل، بر روي 30 بيمار مبتلا به سرطان مراجعه كننده به مركز تحقيقات سرطان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1394 انجام شد. از بيماران مبتلا به سرطان درخواست گرديد كه مقياس افسردگي بك 21 سوالي را تكميل نمايند. سپس از بيماران گروه مداخله خواسته شد كه مداخله پژوهش حاضر را كه نگارش كتبي روزانه احساسات و هيجانات منفي بوده است، به صورت چهار هفته متوالي و روزي 20 دقيقه اجرا نمايند. پس از يك ماه مجدداً پرسشنامه افسردگي بك 21 سوالي توسط دو گروه تكميل شد. داده هاي پرسشنامه استخراج و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي زوجي، تي مستقل و تحليل كوواريانس تجزيه تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات افسردگي گروه آزمايش و شاهد در پيش آزمون تفاوت آماري معناداري نداشت (0.618=p) ولي در پس آزمون، ميانگين نمرات افسردگي گروه آزمايش به طور معناداري كمتر از گروه شاهد بود (0.019=p). همچنين ميانگين نمرات افسردگي گروه آزمايش در پس آزمون به طور معنادارداري كمتر از پيش آزمون بود (P 0.001) ولي ميانگين نمرات افسردگي گروه شاهد در پيش آزمون تفاوت آماري معناداري با پس آزمون نداشت (0.131=p). در اين پژوهش بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون افسردگي با سن، وضعيت تأهل و سطح تحصيلات در كل نمونه، گروه آزمايش و گروه شاهد ارتباط معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: تخليه هيجانـي احساسات بـا نگارش كتبي بر ميزان افسـردگي در بيماران مبتلا به سرطان موثر است. توصيه مي شود كه از اين روش به عنوان روشي كم هزينه و اثربخش در مراقبتهاي بيماران سرطاني استفاده شود.