نقش آديپوكين‌ها در پاتوفيزيولوژي بيماري‌هاي قلبي-عروقي

زمينه و هدف: بيماري هاي قلبيعروقي (Cardiovascular DiseasesCVDs) مهم ترين علل مرگ و مير در جهان مي باشند. چاقي به عنوان فاكتورمستقل بروز CVDs مطرح شده است. در اين مطالعه نقش آديپوكين ها در پاتوفيزيولوژي بيماري هاي قلبيعروقي بررسي شد. روش كار: مطالعات اخير انجام شده در مورد ارتباط آديپوكين هايي نظير لپتين، رزيستين، فاكتور نكروزكننده تومور آلفا، اينترلوكين-6، منوسيت كمواتراكتانت پروتئين-1، ويسفاتين، كمرين، آپلين، امنتين، آديپونكتين و واسپين، با بيماري هاي قلبيعروقي مورد بررسي قرار گرفتند. در اين بررسي از پايگاه هاي اطلاعاتي الكترونيكي Web of knowledge, Pubmed, Sciencedirect, GoogleScholar استفاده شد. يافته ها: بافت چربي اندام اندوكرين فعالي است كه مدياتورهاي بيواكتيو مهمي به نام آديپوكين ها را ترشح مي كند. اين پروتئين ها با عملكرد پيچيده در تنظيم حساسيت به انسولين، متابوليسم گلوكز و ليپيد، در هومئوستاز سيستم قلبي-عروقي نيز شركت مي كنند. آديپوكين هايي نظير آديپونكتين اثرات ضدالتهابي و حفاظتي بر سيستم قلبيعروقي دارند. در وضعيت چاقي اختلال عملكرد بافت چربي وجود دارد كه مشخصه آن ارتشاح سلول هاي التهابي و توليد نابجاي برخي آديپوكين ها است به طوري كه تعادل اين پروتئين ها مختل مي شود؛ در اين شرايط كاهش و يا افزايش برخي آديپوكين ها با مكانيسم هايي نظير مقاومت به انسولين، كلسيفيكاسيون عروقي، اختلال در فيبرينوليز، افزايش بيان مولكول هاي چسبندگي، افزايش تشكيل فوم سل ها، استرس اكسيداتيو، التهاب عروقي و اختلال عملكرد اندوتليال در بروز CVDs نقش ايفا مي كنند. نتيجه گيري: در شرايط فيزيولوژيك آديپوكين ها اثرات حفاظتي بر سيستم قلبيعروقي دارند. عدم تعادل بين آديپوكين ها اثرات پاتولوژيكي بر سيستم قلبي عروقي اعمال مي كند. بي گمان تحقيقات بيشتر در اين زمينه و اتخاذ راهكارهاي مناسب، به روند بهتر پيشگيري، كنترل و درمان CVDs مرتبط كمك شاياني خواهد نمود.