بررسي ارتباط بين برخي شاخص‌هاي سلامتي و آنتروپومتريك با قدرت فشردن دست، شاخص‌هاي زيست حركتي و نسبت انگشت دوم به چهارم در كودكان

زمينه و هدف: با پيشرفت جامعه بشري و تغيير سبك زندگي، گسترش بيماري هاي متابوليك و چاقي در ميان جوامع بشري به سرعت گسترش يافته است. پژوهش گران در پي يافتن شاخص هاي جديد و در دسترس براي كسب اطلاعات جامع تر در خصوص آمادگي جسماني و وضعيت سلامت جسماني هستند. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين برخي شاخص هاي سلامتي و آنتروپومتريك با نسبت انگشت دوم به چهارم، قدرت فشردن دست و شاخص هاي زيست حركتي در كودكان 8 تا 15 سال بود. روش كار: شركت كنندگان در اين پژوهش، 362 پسر با ميانگين سن 2.32±11.78 سال، قد 15.79±151.39 سانتي متر، جرم بدن 10.87±38.06 كيلوگرم بودند. پس از تكميل فرم رضايت نامه توسط والدين آن ها، شاخص هاي آنتروپومتريك (قد، جرم بدن، قد نشسته، پهناي آرنج، پهناي زانو، طول پا، دور بازو و دور ساق پا)، طول انگشت دوم (انگشت اشاره) و چهارم (انگشت حلقه)، شاخص هاي سلامتي (BMI، WHR و درصد چربي بدن) و زيست حركتي (قدرت، سرعت، استقامت عضلاني و انعطاف پذيري) آن ها اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه نسبت انگشت دوم به چهارم و قدرت فشردن دست ارتباط معناداري با شاخص هاي سلامتي و آنتروپومتريك به جز جرم بدن و قد نشسته داشت (P≤0/05). همچنين، بر اساس نتايج به دست آمده بين شاخص هاي فيزيولوژيك با شاخص هاي سلامتي و آنتروپومتريك به جز دراز و نشست و دوي 20 متر سرعت با BMI، ارتباط معناداري وجود داشت (P≤0/05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، احتمالا مي توان از برخي شاخص هاي استفاده شده در اين پژوهش براي بررسي سلامت جسماني و ميزان آمادگي جسماني كودكان استفاده كرد.