اپيدميولوژي آسيب‌هاي رباط صليبي قدامي در افراد ورزشكار مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي فيروزگر و شفا يحياييان طي سال‌هاي 1380 تا 1389

زمينه و هدف: آسيب رباط صليبي قدامي مي تواند با پارگي منيسك، ضايعات غضروفي و آسيب ساير ليگامان ها همراه باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اپيدميولوژي آسيب رباط صليبي قدامي و آسيب هاي همراه در جمعيت ورزشكار مراجعه كننده به بيمارستان هاي فيروزگر و شفا يحياييان است. روش كار: مطالعه از نوع مقطعيتحليلي بوده و ورزشكاران با آسيب رباط صليبي قدامي از دي ماه 1380 تا آذر ماه 1389 وارد اين مطالعه شدند. يافته ها: از مجموع 227 بيمار شامل 220 مرد (96.92%) و 7 زن (3.08%) مورد بررسي قرار گرفتند. ميانه مدت زمان بين حادثه و جراحي 18 ماه و متوسط اين زمان 21.85 ماه بود. متوسط سن بيماران 25.6 سال بود. 75% بيماران برخي از انواع آسيب منيسك را داشتند (آسيب منيسك داخلي در 52.15% موارد). شايع ترين محل آسيب منيسك شاخ خلفي هر دو منيسك داخلي و خارجي بود. ضايعات غضروفي در 13.4% بيماران ديده شد و بيشترين ميزان خطر 4 سال پس از آسيب بود. بيشتر ضايعات غضروفي (65.5%) در كمپارتمان داخلي وجود داشت. شايع ترين آسيب ليگاماني همراه با آسيب ليگامان صليبي قدامي آسيب ليگامان جانبي داخلي بود (6.9%). ورزش هاي تماسي خصوصا فوتبال شايع ترين علت آسيب رباط صليبي قدامي بودند (50%). نتيجه گيري: با توجه به مطالعه حاضر مي توان نتيجه گيري كرد كه آسيب هاي همراه با پارگي رباط صليبي قدامي با گذر زمان افزايش مي يابند. مطالعات بيشتري جهت ارزيابي نقش جراحي زودرس (بازسازي ليگامان صليبي قدامي) در كاهش آسيب هاي همراه نياز است.