بررسي سازگاري اجتماعي زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شيمي درماني شهر بوكان در سال 1394

زمينه و هدف: سرطان پستان حادثه اي بسيار استرس زا است كه سازگاري اجتماعي از موثرترين مكانيسم هاي مقابله اي با آن در اين گروه از بيماران مي باشد .آگاهي از وضعيت سازگاري اجتماعي اين گروه از بيماران گامي مهم در راستاي ارتقاي آن مي باشد. لذا مطالعه فوق با اين هدف صورت گرفت. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي است كه بر روي 83 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر بوكان انتخاب شده به صورت نمونه گيري در دسترس انجام گرفت. براي انجام پژوهش از پرسشنامه سازگاري اجتماعي كه دربردارنده 45گويه در7 حيطه بر اساس طيف ليكرت 5 درجه اي بود و روايي ان با استفاده از روايي محتوي و پايايي آن با آلفاي كرونباخ معادل 0.89 تعيين شده بود استفاده شد. براي توصيف مشخصات فردي اجتماعي، از آمار توصيفي و براي تجزيه و تحليل داده هاي مرتبط با هدف مطالعه از آمار تحليلي و آزمون ANOVA استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: طبق يافته ها، ميانگين سني افراد شركت كننده مطالعه 7.03±42.32سال بوده، 57.14% (47 نفر) بيماران خانه دار، 39.28% (32) بيماران داراي تحصيلات ديپلم، 64.28 (53) داراي درآمد ماهيانه دخل برابر از خرج داشتند. ميانگين نمره كلي سازگاري اجتماعي مشاركت كنندگان از 225 برابر 0.53±125.28 بود. در بررسي حيطه هاي مختلف، بيشترين ميانگين حيطه نقش والدي و ارتباط فرد با فرزندان با 1.59±19.18 از نمره كلي 20 وكمترين ميانگين مربوط به حيطه روابط زناشويي با ميانگين نمره1.14±15.96 از نمره كلي50 بود. نتيجه گيري: با توجه به سطح پايين سازگاري اجتماعي در زنان مبتلا به سرطان پستان، توجه به مقوله فوق از سوي مسئولين جهت بسترسازي هاي لازم در اين زمينه و معطوف نمودن توجه پرسنل درماني به اين امر حين ارائه خدمات درماني و مراقبتي امري ضروري است.