بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني و ناكارآمدي سلامت اداري در كاركنان مركز بهداشت درمان لامرد

زمينه و هدف: فرهنگ سازماني عبارتند از ارزش هاي اصلي، مفروضاتو تغييرات در رويكردهايي كه ويژگي هاي يك سازمان را مشخص مي كند. ناكارآمدي سلامت اداري نيز بخشي از مجموعه مسائلي است كه سازمان ها در دوره عمر خود به ناگزير آن را تجربه مي كنند. در اين تحقيق به بررسي تأثير فرهنگ سازمان از ديدگاه هافستده و تأثير آن بر ناكارآمدي سلامت اداري پرداخته شده است. روش كار: اين پژوهش در سال 90 انجام شده است. نوع تحقيق توصيفي ـ پيمايشي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق كاركنان مركز بهداشت درمان لامرد بود كه از نظر تحقيق جامعه نامحدود تلقي گرديده و نياز به نمونه گيري دارد. براي تعيين تعداد نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 289 نفر بود كه به طور مساوي بين كاركنان مركز بهداشت درمان لامرد به صورت تصادفي توزيع گرديد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش هاي آماري پيرسن و اسپيدنف و كلمرگرف استفاده به عمل آمد. يافته ها: رابطه بين ابهام گرايي و ناكارآمدي سلامت اداري و بين فرهنگ سازماني و ناكارآمدي سلامت اداري وجود دارد، اما بين زن سالاري در مقابل مردسالاري و ناكارآمدي سلامت اداري رابطه اي وجود ندارد. همچنين بين فاصله قدرت وناكارآمدي سلامت اداري رابطه معناداري ديده نشد. نتيجه گيري: ناكارآمدي سلامت اداري موجود درمركز بهداشت درمان لامرد ناشي از فرهنگ سازماني مبتني بر مردسالاري گروه (جمع) گرايي، ابهام (ترديد) گريزي و فاصله قدرت پايين بوده است.