تأثير 4 هفته پيش آماده سازي ورزشي بر سطح آميلوئيدبتاي محلول و اختلال حافظه در رت هاي مبتلا به بيماري آلزايمر القاء شده با تزريق Aβ1-42

زمينه و هدف: بيماري آلزايمر شايع ترين شكل زوال عقل است و پپتيدهاي آميلوئيدبتا نقش محوري در بيماري زايي آن ايفا مي كنند. اخيراً، ورزش منظم به عنوان يكي از سازوكارهاي غيردارويي مهم براي مقابله با بيماري آلزايمر مطرح شده است. با اين حال، نقش پيشگيرانه ورزش كمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراين، هدف از مطالعه حاضر، بررسي تأثير پيش آماده سازي ورزشي 4 هفته اي بر سطح آميلوئيدبتاي محلول و اختلال حافظه در رت هاي مبتلا به بيماري آلزايمر القاء شده با تزريق Aβ_1-42 است. روش كار: هشتاد و چهار سر رت 8 هفته اي نر با ميانگين وزن 20 ± 195 گرم در ابتدا به صورت تصادفي به دو گروه تمرين هوازي يا استراحت به مدت 4 هفته تقسيم شدند. سپس، هر گروه به 3 زيرگروه بيماري آلزايمر، شم و بدون تزريق تقسيم گرديد. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، تزريق Aβ_1-42 يا DMSO به درون هيپوكمپ صورت پذيرفت. 7 روز پس از جراحي، رت هاي هر گروه به طور تصادفي يا قرباني شده (7 سر رت) يا تحت آزمون رفتاري (7 سر رت) قرار گرفتند. بدنبال جمع آوري نمونه هاي خوني در رت هاي قرباني، بافت هيپوكمپ استخراج گرديد و سطوح Aβ_1-42 در پلاسما و هيپوكمپ، و همچنين مقادير پلاسمايي پروتئين مرتبط با گيرندۀ ليپوپروتئيني با چگالي كم1 محلول (sLRP-1) اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در گروه ورزش + بيماري آلزايمر، سطح Aβ_1-42 مغزي كمتر و سطح Aβ_1-42 پلاسمايي بيشتر از گروه آلزايمري بود (0.001 p). همچنين، سطح sLRP-1 پلاسمايي در گروه ورزش + بيماري آلزايمر بيشتر از گروه آلزايمر بود (0.001 p). بعلاوه، يادگيري و حافظه فضايي به طور معني داري در گروه ورزش + بيماري آلزايمر بهتر از گروه آلزايمر بود (0.01 p). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه 4 هفته پيش آماده سازي ورزشي مي تواند با افزايش پاكسازي آميلوئيدبتاي محلول از مغز، افت يادگيري و حافظه فضايي را تقليل دهد.