تأثير آموزش تركيبي بر ارتقاء رفتارهاي تغذيه اي دانش آموزان دختر

سابقه و هدف: سوءتغذيه يكي از مهم ترين معضلات بهداشتي دنياي امروز است كه ميليون ها كودك را در سراسر جهان تحت تأثير قرار مي دهد. بنابراين اين مطالعه با هدف تعيين تأثير برنامه آموزشي بر رفتار هاي تغذيه اي دانش آموزان دختر 8 تا 10 ساله شهر چابهار انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي از نوع قبل و بعد بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمام دانش آموز دختر 8 تا 10 ساله شهر چابهار در سال 1393 تشكيل مي دادند. به منظور انجام پژوهش، تعداد 65 نفر از دانش آموزان دختر به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گرد آوري اطلاعات شامل اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه هاي آگاهي، نگرش و عملكرد بود كه قبل از آموزش، بلافاصله و دو ماه بعد از آخرين مداخله ي آموزشي تكميل گرديد. مداخله آموزشي با استفاده از آموزش تركيبي (سخنراني، چندرسانه اي) در 3 جلسه 30 دقيقه اي انجام گرديد. براي تحليل داده ها از آزمون اندازه گيري هاي تكراري و كاي دو با استفاده از بسته نرم افزاري SPSS16 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمره آگاهي دانش آموزان قبل از آموزش با بلافاصله و دو ماه بعد اجراي برنامه مداخله اي تفاوت معني داري وجود دارد (0.05 P). وليكن بين ميانگين نمرات نگرش و عملكرد قبل و بعد از آموزش تفاوت معني داري مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه آموزش تركيبي به علت بكار گرفته شدن حواس بيشتر در افزايش آگاهي مؤثر است اما درزمينهٔ تغيير نگرش و عملكرد نيازمند بررسي هاي بيشتر و انجام مداخلات در مدت زمان طولاني تر مي باشد.