مقايسه ميزان استفاده از بازي‌هاي رايانه‌اي و پرخاشگري در دانش‌آموزان پسر مقطع راهنمايي شهر تهران

سابقه و هدف: فن آوري نوين، اوقات زيادي از فرصت هاي نوجوانان را پر مي كند. برنامه هاي اين رسانه ها، حاوي الگوهاي فرهنگي و اخلاقي ويژه اي است كه مي تواند بر روي نوجوانان تأثير فوق العاده اي داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان استفاده از بازي هاي رايانه اي و پرخاشگري در دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي شهر تهران صورت پذيرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي بود كه جامعه آماري پژوهش را تمامي دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي شهر تهران كه در سال تحصيلي 95-94 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل مي دادند. از ميان جامعه آماري 120 دانش آموز پسر كه 60 نفر رفتار پرخاشگري و وابستگي به رايانه و 60 نفر نيز داراي رفتار عادي و عدم وابستگي به رايانه بودند به روش تصادفي چندمرحله اي از مناطق (شمال، جنوب، شرق و غرب) تهران انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگري (AGQ) و پرسشنامه محقق ساخته شامل 10 سؤال چندگزينه اي كه استفاده يا عدم استفاده از بازي هاي رايانه اي را مي سنجيد، استفاده گرديد. داده ها وارد نسخه 19 نرم افزار SPSS شده و با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تي مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين انجام بازي هاي رايانه اي و پرخاشگري دانش آموزان و همچنين بين مدت زمان استفاده از بازي هاي رايانه اي و ميزان پرخاشگري رابطه معني داري وجود دارد (0.05 P). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، به نظر مي رسد كه با مديريت و كنترل مدت زمان و نوع استفاده از بازي هاي رايانه اي مي توان از اثرات تخريبي اين رسانه كاست.