بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي ارتباطي در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر بهار با استفاده از تئوري حمايت اجتماعي در افزايش رضايتمندي زناشويي زوجين

سابقه و هدف: ارتباط زناشويي به عنوان عميق ترين نوع ارتباط همواره مورد توجه انسان بوده است. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت هاي ارتباطي بر افزايش رضايتمندي زناشويي زوجين در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر بهار بر مبناي تئوري حمايت اجتماعي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي در بين 100 نفر از زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر بهار در استان همدان در سال 1395 انجام گرديد. جهت نمونه گيري، ابتدا از ۳ مركز بهداشتي درماني شهر بهار 100 نفر به طور تصادفي انتخاب و در ادامه شركت كنندگان به تصادف به دو گروه آزمون و كنترل (هر گروه 50 نفر) تقسيم شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل سه پرسشنامه رضايتمندي زناشويي Enrich، پرسشنامه حمايت اجتماعي و پرسشنامه مهارتهاي ارتباطي Burton بود كه به روش خودگزارش دهي توسط زوجين تكميل گرديد. 3 جلسه آموزشي و 2 جلسه مشاوره در طي زمان 2 هفته تنها براي گروه آزمون برگزار و به فاصله يكماه پرسشنامه هاي پس آزمون تكميل گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوجي، آزمون دقيق فيشر و آناليز كوواريانس در نسخه 16 نرم افزار SPSS تحليل گرديد. يافته ها: ميانگين نمرات مهارتهاي ارتباطي، رضايت زناشويي و حمايت اجتماعي گروه آزمون نسبت به گروه كنترل در مرحله پس از آزمون به طور معناداري افزايش يافته بود (0.05 P). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي ارتباطي مي تواند تأثير بسزايي در ارتقاء رضايتمندي زناشويي داشته باشد. يكي از مهمترين علت هاي آن، حمايت هاي اجتماعي توسط خانواده مي باشد، لذا مي توان از آن به عنوان يك رويكرد مداخله اي مؤثر استفاده نمود.