تاثير مشتقات دي هيدروپيريديني بر ضربان و قدرت انقباضي دهليز مجزاي خوكچه هندي

زمينه و هدف: داروهاي مسدد كانال كلسيم مانند نيفديپين كاربرد فراواني در درمان بيماري هاي مختلف قلبي عروقي از قبيل آنژين، آريتمي و افزايش فشار خون دارند؛ بنابراين بررسي اثرات قلبي عروقي مشتقات اين داروها از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي اثرات مشتقات دي هيدروپيريديني سنتز شده بر ضربان و قدرت انقباضي دهليز مجزاي خوكچه هندي و مقايسه اين اثرات با داروي نيفديپين مي باشد. روش كار: اين مطالعه از نوع تجربي بود كه در گروه فارماكولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. در اين مطالعه 32 عدد خوكچه هندي نر به طور تصادفي به چهار گروه مساوي تقسيم شدند. پس از بيهوش كردن حيوانات، دهليز جدا شده و به دستگاه فيزيوگراف متصل گرديد. سه مشتق دي هيدروپيريديني سنتز شده و نيفديپين با غلظت هاي 10^-9 تا 10^-3 مولار به صورت تجمعي به حمام بافتي اضافه گرديده و اثرات آن ها بر تعداد ضربان و قدرت انقباضي دهليز ها بررسي گرديد. يافته ها: اثر مهاري تمامي اين مشتقات بر روي تعداد ضربان دهليز مجزا در غلظت هاي 10^-5 تا 10^-3 مولار قوي تر از نيفديپين بود (0.001≥p) ، در حالي كه در مقايسه با نيفديپين اثر ضعيف تري در كاهش قدرت انقباضي دهليز در غلظت هاي 10^-8 تا 10^-3 مولار داشتند (0.001≥p). نتيجه گيري: با توجه به اثر قوي تر اين مشتقات در كاهش تعداد ضربان دهليز و اثر كمتر بر روي قدرت انقباضي نسبت به داروي نيفديپين، ممكن است كه اين مشتقات اثرات ضد آنژيني با كمترين اثر بر روي نيروي انقباضي قلب را داشته باشند.