اثربخشي توان بخشي شناختي بر بهبود حافظه فعال شنيداري و ديداري در اختلال وسواسي- جبري

زمينه و هدف: با توجه به شيوع اختلال وسواسي جبري در تمام سنين و اثرات مخرب آن در دوره كودكي و نوجواني، بررسي و ارزيابي روش هاي جديد درماني با عوارض كم و تاثير مناسب درماني كاملا ضروري به نظر مي رسد. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي توان بخشي شناختي بر بهبود حافظه فعال شنيداري و ديداري نوجوانان دختر دوره متوسطه دوم مبتلا به اختلال وسواسي جبري بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال وسواسيجبري در دبيرستان هاي شهرستان كوهدشت در سال تحصيلي 96-1395 بود. با انتخاب تصادفي چهار دبيرستان و غربال گري با استفاده از پرسشنامه وسواس فكري عملي فوا و همكاران، بعد از مصاحبه با آن ها، 30 نفر از دانش آموزاني كه ملاك هاي ورود و خروج مورد نظر پژوهش را برآورده مي كردند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. از هر دو گروه تست حافظه فعال وكسلر گرفته شد و براي گروه آزمايش به صورت انفرادي به مدت 12 جلسه برنامه توان بخشي شناختي اجرا شد. يافته ها: پس از مداخله توان بخشي شناختي، نمرات حافظه فعال شنيداري (0.01 p) و حافظه فعال ديداري (0.001 p) در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافت. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه توان بخشي شناختي در ارتقاء حافظه فعال بيماران مبتلا به اختلال وسواسي جبري موثر است. بنابراين پيشنهاد مي شود علاوه بر مداخلات روان شناختي، از مداخلات مبتني بر توان بخشي شناختي به عنوان رويكرد درماني تلفيقي، كاربردي و حمايتي در كنار رواندرماني توسط متخصصين اين حوزه استفاده شود.