هورمون درماني: راه كاري موثر در تنظيم پاسخ سلول هاي Th1 زنان مبتلا به آسم آلرژيك

زمينه و هدف: الگوي بروز آسم در سنين مختلف متفاوت بوده و شيوع آن در زنان بيشتر از مردان مي باشد. باتوجه به اينكه در اغلب موارد علائم آسم قبل از قاعدگي تشديد شده و در دوره بارداري دچار تغييراتي مي شود لذا به نظر مي رسد كه نوسانات هورمون هاي جنسي مي تواند روي آن موثر باشند. از طرفي هورمون تراپي يكي از درمان هاي رايج و پذيرفته شده طي دوران يائسگي و كنترل برخي از بيماري ها مي باشد. در اين مطالعه اثر هورمون هاي جنسي استروژن و پروژسترون بر بيان فاكتور رونويسي T-bet و سايتوكاين IFN-ɣ (به عنوان مشخصه پاسخ هاي Th1) در سلول هاي تك هسته اي خون محيطي زنان يائسه مبتلا به آسم آلرژيك با گروه سالم مقايسه شد. روش كار: در اين مطالعه شاهدي موردي تعداد 13 خانم يائسه مبتلا به آسم آلرژيك و 13 كنترل سالم با سن مشابه وارد مطالعه شدند. سلول هاي تك هسته اي خون محيطي در حضور غلظت معادل با سطح سرمي هورمون هاي استراديول (10^-8 مولار) و پروژسترون (10^-6 مولار) در طي هرمون تراپي، به صورت جداگانه و يا تركيبي كشت داده شدند. سپس ميزان ترشح سايتوكاين IFN-ɣ در مايع رويي كشت سلولي با روش الايزا سنجيده شد و ميزان بيان فاكتور رونويسي T-bet توسط Real Time PCR مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: هورمون هاي استراديول و پروژسترون به تنهايي تغيير چنداني در بيان ژن T-bet و نيز سطح سايتوكاين IFN-ɣ ايجاد نكردند، اما اثر تركيبي اين دو هورمون منجر به افزايش معنادار بيان اين ژن و سايتوكاين مرتبط با سلول هاي Th1 در گروه بيمار نسبت به گروه كنترل گرديد كه ميانه و دامنه بين چاركي به ترتيب 84.04 (77.177-32) در مقابل 71.52(68.84-85/04) پيكوگرم در ميلي ليتر بود. نتيجه گيري: افزايش سطح سايتوكاين IFN-ɣ به تاثير مثبت هورمون تراپي و حفظ تعادل سايتوكايني در اين شرايط اشاره مي نمايد. با اين حال با توجه به نقش موثر سلول هاي ديگر از جمله T CD8+ در بيماري آسم و امكان ترشح سايتوكاين IFNɣ از اين سلول ها، نياز به مطالعات بيشتري جهت شفاف سازي اثر اين هورمون ها به ويژه بر روي زيرگروه هاي مختلف سلول هاي CD4+T و نيز سلول هاي CD8+T در بيماران مبتلا به آسم آلرژيك وجود دارد.