تأثير سه روش آب درماني و ورزش با الگوي اكستانسيوني و فلكسيوني بر استقامت عضلات تنه و شدت درد در زنان مبتلا به كمردرد مزمن غير اختصاصي

مقدمه: كمردرد از شايع ترين بيماري ها در كشورهاي پيشرفته و درحال توسعه است كه ۷۰ تا ۸۰% از افراد بالغ در زندگي خود به آن مبتلا مي شوند. تحقيق حاضر، به بررسي تأثير سه روش تمريني آب درماني، تمرينات اكستانسيوني مكنزي و فلكسيوني ويليامز، بر استقامت عضلات تنه و شدت درد در زنان مبتلا به كمردرد مزمن مي پردازد. مواد و روش ها: آزمودني هاي اين كارآزمايي باليني، ۶۸ زن ۲۱ تا ۲۷ ساله ي مبتلا به كمردرد مزمن هستند كه به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در چهار گروه »تمرينات منتخب آب درماني، تمرينات مكنزي، تمرينات ويليامز و گروه كنترل « قرار گرفتند. استقامت عضلات فلكسور و اكستنسور تنه ي آزمودني ها و شدت درد آنان در پيش و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفت. گروه هاي تجربي تمرينات را طي دوازده هفته با جلسات ۴۵ دقيقه اي، سه بار در هفته اجرا كردند. تحليل آماري داده ها با استفاده از آزمون تي وابسته، تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه انجام شد. يافته ها: مقايسه ي ميانگين پيش و پس آزمون استقامت فلكسور و اكستنسور تنه ي گروه هاي تجربي اختلاف معناداري را نشان داد (۰/۰۰۱=p)؛ ولي نسبت استقامت فلكسور به اكستنسور تنه فقط در گروه تمرينات ويليامز اختلاف معنادار داشت (۰/۰۰۱=p) و كاهش معنادار شدت درد در دو برنامه ي آب درماني و ويليامز مشاهده شد (۰/۰۰۱=p). نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي برنامه هاي تمريني آب درماني و الگوي فلكسيوني ويليامز بر شدت درد و نسبت استقامت عضلات فلكسور به اكستنسور ستون فقرات، انجام اين تمرينات به بيماران مبتلا به كمردرد مزمن توصيه مي شود