نقش تاب آوري و رفتارهاي پرخطر در تمايزگذاري دانشجويانِ با بهزيستي ذهني بالا و پايين

زمينه و هدف: بهزيستي ذهني يكي از سازه هاي مهم بهداشت روان است كه شناسايي عوامل تأثيرگذار در آن از اهميت فراواني برخوردار است. لذا، پژوهش حاضر با هدف متمايز ساختن دانشجويان با بهزيستي ذهني بالا و پايين از يكديگر، بر اساس تاب آوري و مؤلفه هاي گرايش به رفتارهاي پرخطر، انجام شد. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشكي كردستان در سال تحصيلي 97-1396 بود كه 365 نفر از آن ها با روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي بهزيستي ذهني وارويك ادينبورگ (WEMWBS)، خود تاب آوري كلاهنن (1996) و رفتارهاي پرخطر جوانان (1390) استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و آزمون تحليل تشخيصي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج آزمون تحليل تشخيصي نشان داد كه تاب آوري و مؤلفه هاي گرايش به مواد مخدر و روان گردان و گرايش به سيگار داراي بالاترين توان در تمايزگذاري بين دو گروه از دانشجويان با بهزيستي ذهني بالا و پايين بودند. مؤلفه هاي بعدي متمايزكننده گروه ها به ترتيب گرايش به خطرپذيري جنسي، گرايش به رانندگي خطرناك، گرايش به خشونت و گرايش به الكل بودند. همچنين، تمامي دانشجويان با بهزيستي ذهني بالا و پايين با بالاترين درصد تشخيص (100%) به درستي از همديگر متمايز شده بودند. نتيجه گيري: تاب آوري و مؤلفه هاي گرايش به رفتارهاي پرخطر تعيين كننده هاي مهمي در تمايزگذاري بين دانشجويان با بهزيستي ذهني بالا و پايين هستند؛ بنابراين، در برنامه هاي آموزشي و پژوهشي براي افزايش بهزيستي ذهني دانشجويان بايد به تاب آوري و مؤلفه هاي رفتارهاي پرخطر توجه ويژه داشت.