بررسي ارتبـاط قاطعيت با اضطراب صفت-حالت در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كردستان

زمينه و هدف: اضطراب صفت حالت يكي از اختلالات روان پزشكي است. اين مطالعه با هدف تعيين ارتبـاط قاطعيت با اضطراب صفتحالت در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كردستان در سال 96-97 انجام شده است. روش كار: اين مطالعه يك نوع مطالعه مقطعي (توصيفي - تحليلي) بود كه تعداد نمونه آن 385 (173 پسر و 212 دختر) بوده است. روش نمونه گيري چند مرحله اي تصادفي طبقه اي بود. جهت جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه استاندارد شده اسپيلبرگر و همكاران (1970) براي اندازه گيري اضطراب صفت - حالت و پرسشنامه قاطعيت گامبريل و ريچي (1997) استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي مستقل، آناليز واريانس يك طرفه و رگرسيون خطي چندگانه استفاده شد. سطح معني داري در اين مطالعه زير 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين سني دانشجويان مورد مطالعه 3.53 ±24.74 سال بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه با افزايش اضطراب صفت و حالت در دانشجويان؛ ميانگين نمره پرسشنامه قاطعيت افزايش پيدا مي كند كه نشان دهنده كاهش قاطعيت در دانشجويان است. در اين مطالعه سن نيز ارتباط مثبت و معني داري با ميزان قاطعيت در دانشجويان نشان داد (0.0001=p). نتيجه گيري: بـا توجه بـه ارتبـاط قاطعيـت و اضـطراب و تـأثير آن ها بــر ســلامت روان، عملكــرد تحــصيلي و شغلي دانـشجويان، توجـه خـاص متخصـصان آموزش و برنامه ريزان نسبت به تعيين عوامـل بازدارنده و تسهيل كننده بـروز رفتـار قاطعانـه؛ افزايش كارايي نظـام هـاي مـشاوره اي جهت افـزايش قاطعيت و كاهش اضطراب، ضروري مي باشد.