بررسي يافته‌هاي باليني و آزمايشگاهي در بيماران مبتلا به سل مقاوم و حساس به دارو بستري در بيمارستان مسيح دانشوري

زمينه و هدف: علي رغم درمان پذير بودن بيماري سل (Tuberculosis-TB)، اين بيماري همچنان جزو 10 عامل اصلي مرگ و مير در جهان به حساب مي آيد. در دهه اخير يكي از عوامل نگران كننده در درمان بيماري سل، ظهور گونه هاي مقاوم به داروهاي ضد سل (Drug Resistant-Tuberculosis-DR-TB) است. از اين رو مطالعه حاضر به بررسي عوامل اپيدميولوژيك، يافته هاي آزمايشگاهي و باليني تأثيرگذار بر ابتلا به سل و به ويژه انواع مقاوم به داروي آن پرداخته است. روش كار: در مطالعه موردشاهدي حاضر يافته هاي باليني و آزمايشگاهي 67 بيمار مبتلا به سل حساس به دارو (DS-TB)، 20 بيمار مبتلا به DR-TB بستري در بخش سل بيمارستان مسيح دانشوري طي مدت يك سال (95-94) و 30 فرد سالم به عنوان كنترل، جمع آوري شد. بيماري تمامي بيماران مسلول وارد شده در مطالعه بر اساس شرح حال باليني، معاينات فيزيكي، نتايج آزمايش ها و يافته هاي راديولوژيكي توسط متخصص عفوني تأييد شد و بيماران مسلول بر اساس چگونگي پاسخ به دارو به دو گروه DS-TB و DR-TB تقسيم بندي شدند. آناليز آماري با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: بروز سل مقاوم به دارو با عوامل مختلفي ازجمله سابقه درمان درگذشته و تماس با مسلول در ارتباط است. همچنين از نظر يافته هاي آزمايشگاهي نيز تفاوت معناداري بين سه گروه مورد از نظر سرعت رسوب گذاري گلبول هاي قرمز (ESR)، مقادير پروتئين واكنشگر C (CRP) و آنزيم آدنوزين دآميناز (ADA) وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل، پيشنهاد مي شود در بيماراني كه در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به انواع مقاوم به داروي سل (بيماران با سطح سواد پايين، داراي سابقه مصرف دارو در گذشته و غيره) هستند، درمان با دقت و حساسيت بيشتري دنبال شود. همچنين توجه به تفاوت هاي موجود در يافته هاي باليني و آزمايشگاهي دو گروه حساس و مقاوم به دارو نيز ممكن است در تشخيص بهنگام و درمان بهتر اين بيماري كمك كننده باشد.