نقش روان‌شناس در مراقبت تسكيني

زمينه و هدف: طي دهه هاي اخير، مفهوم مراقبت تسكيني به عنوان رويكردي چند رشته اي مورد توجه قرار گرفته كه با توجه به ماهيت و نوع بيماران هدف آن و نياز هاي روان شناختي آن ها مشخص شده است. بررسي و توجه به اين نيازها و تلاش براي رفع آن ها از وظايف روان شناس بوده كه با چالش هاي بسياري مانند ابهام نقش ها و وظايف و نيازهاي آموزشي و پژوهشي روبه رو است. در نتيجه، هدف مقاله ي حاضر، بررسي مهارت هاي تخصصي روان شناسي در ارزيابي، مداخله و پژوهش و ابعاد نظري و عملي اين رشته در فضاي مراقبت تسكيني است. روش كار : اين مطالعه به روش مروري و با استفاده از كليد واژه هاي Palliative ،Psychologist ،Advanced cancer ، End of life،hospice ،Terminally ill ،Chronic illness ، Bereavement ،Grief صورت گرفت. با جست و جو در بانك هاي اطلاعاتي PubMed، Elsvier، Scopus، Science Direct، و ProQuest مقالات مرتبط در بازه ي زماني 19972017 مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: روان شناسان تيم مراقبت تسكيني در مراحل مختلف بيماري ايفاي نقش مي كنند. در اين راستا، ارتباط و ارزيابي به عنوان گام هاي نخست خدمات آن ها و مشاوره و روان درماني اختصاصي براي هر نوع اختلال و مشكل روان شناختي بيماران توسط روان شناس ارائه مي شود. اين روا ن شناسان خدمات خود را به خانواده بيماران در زمان بستري تا مراحل از دست دادن و سوگ ادامه خواهند داد. حمايت و مراقبت از اعضاي تيم مراقبت تسكيني و مشاركت در طرح هاي تحقيقاتي نيز از ديگر وظايف آن ها است. نتيجه گيري: با توجه به عملكرد چندگانه روان شناسان در تيم مراقبت تسكيني و نيز ارائه خدمات گسترده از بيماران تا خانواده آن ها و نيز اعضاي تيم مراقبت تسكيني، كسب مهارت هاي تخصصي و آموزش هاي مداوم براي آن ها لازم و ضروري است