بررسي تاثير آبياري با پساب‌هاي صنعتي و آب چاه بر سطوح برخي فلزات سنگين در گياه گندم (مطالعه موردي شهرك صنعتي البرز)

زمينه و هدف: اين مطالعه به منظور بررسي و مقايسه تاثير آبياري با پساب هاي صنعتي و آب چاه در آلودگي به فلزات سنگين مزارع گندم كشت شده در محدوده شهرك صنعتي البرز، قزوين، انجام گرفت. روش كار: جهت اجراي اين مطالعه كاربردي، نمونه برداري از پساب، خاك و گياهان مزارع مجاور شهرك صنعتي البرز، انجام شد. از آب مورد استفاده كشاورزان، خاك و گياهان مزرعه اي واقع در 5 كيلومتري اين شهرك نيز به عنوان شاهد، نمونه برداري شد و سطوح فلزات كادميوم، مس، نيكل، كروم، منگنز و آلومينيوم در پساب، خاك و محصول گندم، توسط دستگاه اسپكتروسكپي جذب اتمي تعيين گرديد و با حد مجاز و مقادير شاهد مقايسه شد. يافته ها: اگر چه غلظت فلزات در پساب، زير حد مجاز FAO براي استفاده در آبياري بود، ولي غلظت كادميوم، مس، كروم، منگنز و آلومينيوم دانه گندم در مناطق آبياري شده با پساب، بالاتر از حد مجاز بود. غلظت كادميوم، مس، نيكل و كروم در تمام نمونه هاي منطقه آبياري شده با پساب بطور معني داري بالاتر از نمونه هاي آبياري شده با آب چاه بود، در حالي‫كه غلظت منگنز و آلومينيوم در نمونه هاي هر دو منطقه آبياري شده با پساب و آب چاه، بالاتر از حد مجاز بود و اختلاف معني داري بين آنها وجود نداشت. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه استفاده از پساب تصفيه شده جهت آبياري، آلودگي به فلزات كادميوم، مس، نيكل و كروم را در خاك و محصول گندم افزايش داده است.