رضايت و كيفيت زندگي زنان جوان مطابق با ‌نظريه زمان‌بندي اجتماعي

اهداف: ساعت اجتماعي يك جدول زماني است كه طبق آن انتظار مي رود افراد وظايف خود را به انجام برسانند. يك جنبه مهم استفاده از كيفيت زندگي تخمين زدن ميزان رضايت از زندگي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي كيفيت و رضايت از زندگي زنان جوان و پي بردن به اين كه در حال حاضر و در جامعه امروز، حركت نكردن طبق نظريه زمان بندي اجتماعي مي تواند كيفيت و رضايت از زندگي را تحت تاثير قرار دهد يا خير، انجام شد. ابزار و روش ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي كه در سال ۱۳۹۶ انجام شد، ۱۸۵ نفر از زنان بين ۲۰ تا ۴۰ سال كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند به دو پرسش نامه رضايت از زندگي و كيفيت زندگي پاسخ دادند. به منظور تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي و استنباطي (آزمون همبستگي پيرسون و T مستقل) با نرم افزار SPSS ۲۱ استفاده شد. يافته ها: بالاترين ميانگين در خرده مقياس كيفيت زندگي مربوط به عملكرد جسماني و پايين ترين نيز مربوط به سرزندگي و نقش هيجاني بود. ميانگين رضايت از زندگي ۶/۵۶±۲۲/۴۹ بود. ميانگين نمره رضايت از زندگي (۲/۵۴۵=t؛ ۰/۰۴۹=p) و نمره خرده مقياس عملكرد جسماني (۲/۴۹۵=t؛ ۰/۰۲۵=p) بر حسب سن، نمره خرده مقياس سرزندگي بر حسب سطح تحصيلات و نمره عملكرد جسماني بر حسب وضعيت اشتغال (۰/۰۱=t؛ ۰/۰۱۱=p) تفاوت معني داري داشت. بين خرده مقياس هاي كيفيت زندگي و رضايت از زندگي به جز خرده مقياس عملكرد جسماني، همبستگي مثبت و معني داري مشاهده شد. نتيجه گيري: افراد، ديگر از نظريه زمان بندي اجتماعي به طور ثابت پيروي نمي كنند و انتظارات مربوط به رويدادهاي مناسب اوايل بزرگسالي (جواني) نسبت به گذشته، كمتر صريح و روشن است.