مطالعه تحليلي شبكه يادگيري فردي دانشجويان

غالب پژوهشگران و صاحب نظران اهميت شبكه هاي اجتماعي در فرايند يادگيري را متذكر شده و بر اين اساس، تحقيقات متعددي، نقش كاركردي شبكه هاي يادگيري فردي بر عملكرد تحصيلي دانشجويان را تصديق نموده اند. با وجود اين، هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه اكتشافي خصوصيات محتوايي شبكه يادگيري فردي دانشجويان منتخب دانشگاه هاي شهيد بهشتي، علوم پزشكي شهيد بهشتي، صنعتي شريف و دانشگاه تهران. 47 نفر از دانشجويان براساس فهرستي از ويژگي ها و با روش نمونه گيري نظري و هدفمند جهت انجام مصاحبه عميق و نيمه ساختاريافته انتخاب شدند كه داده هاي گردآوري شده با استفاده از روش كيفي مقوله بندي نظام مند تحليل شدند. يافته هاي حاصل بيانگر دامنه متنوعي از خصوصيات محتوايي از »روابط اجتماعي روزمره، غيرتحصيلي و بي حاصل « تا »جريان يادگيري متقابل و مشاركتي در فرايند تحصيل « است كه در قالب عناصر ارتباطي همچون دانشجويان و فارغ التحصيلان؛ تيم ها و تشكل هاي دانشجويي؛ اساتيد؛ فضاهاي مختلف ارتباطي دانشكده و دانشگاه؛ و موسسات، نهادها و دوره هاي آموزشي محيطي، شناسايي و طبقه بندي شدند. همچنين، خصوصيات محتوايي در دامنه اي از خصوصيات سازنده، غيرسازنده و بازدارنده در چهار دسته محتواي دانشي، بينشي، انگيزشي و اجتماعي قابل بحث و تبيين مي باشند. برخلاف تصور كاركردي مرسوم نسبت به خصوصيات محتوايي شبكه هاي مذكور، مديريت اثربخش فرايند يادگيري دانشجويان مستلزم طراحي و برنامه ريزي مسيرهاي ارتباطي گسترده تري در موقعيت يادگيري است.