آسيب‌شناسي نظام آموزشي در مراكز دانشگاهي فني و حرفه‌اي

هدف از انجام اين پژوهش، آسيب شناسي نظام آموزشي دانشكده هاي فني و حرفه اي تهران با رويكرد تركيبي بود. روش پژوهش در بخش كمي، توصيفي از نوع پيمايشي و در بخش كيفي، فرايند چرخه اي تحليل بود. جامعه آماري پژوهش در بخش كمي، دانشجويان دانشكده هاي فني و حرفه اي تهران به تعداد 17437 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد نمونه برابر با 376 نفر و با روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي انتخاب گرديدند. مشاركت كنندگان در بخش كيفي پژوهش شامل 11 نفر از اعضاي هيئت علمي و 11 نفر از دانشجويان نيم سال آخر بودند و از نمونه گيري هدفمند و تكنيك معيار استفاده شد. براي جمع آوري اطلاعات در بخش كمي از مقياس نظام جامع ياددهي -يادگيري استفاده شد. براي تحليل داده ها از آزمون t تك متغيره و از نرم افزار SPSS استفاده گرديد. ابزار گردآوري داده ها در بخش كيفي مصاحبه نيمه ساختمند بود و با استفاده از فرايند چرخه اي تحليل مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج تحليل كمي نشان داد كه در هر سه بعد مفهومي، ساختاري و عملكردي در دانشكده هاي فني و حرفه اي تهران آسيب وجود دارد. نتايج حاصل از بخش كيفي پژوهش منجر به شناسايي علل و عوامل بروز آسيب هاي شناسايي شده، مشتمل بر 14 عامل گرديد كه در چهار حوزه اساتيد (ضعف در روش ها و مهارت ها، كم رغبتي نسبت به كار، ضعف در تعامل با دانشجويان، عدم آشنايي با فن آوري هاي نوين و نگاه سنتي به آموزش)، دانشجويان (ضعف علمي، بي انگيزگي و تعداد زياد دانشجويان)، امكانات و تجهيزات دانشگاه (حجم زياد سرفصل ها، عدم تناسب محتواي آموزش با نيازهاي دانشجويان، كارآفرينانه نبودن آموزش) و مديريت (نبود سيستم ارزيابي جامع در دانشگاه، ضعف سازماني و مديريتي دانشگاه و نبود ارتباط بين صنعت و دانشگاه) دسته بندي گرديدند. درمجموع نظام ياددهي يادگيري در قلمرو پژوهش وضعيت مطلوبي قرار ندارد و در اكثريت قريب به اتفاق زمينه هاي مربوطه واجد آسيب و ضعف هاي قابل ملاحظه است.