بررسي كيفيت زندگي و متغيرهاي دموگرافيك مؤثر بر آن در سالمندان تحت پوشش مركز بهداشت جنوب تهران در سال 1389

اهداف: افزايش اميد به زندگي و كاهش ميزان باروري باعث افزايش سالمندان در سراسر جهان گرديده است. با توجه به اين افزايش و مطرح بودن نيازهاي خاص اين مرحله از زندگي بررسي كيفيت زندگي سالمندان اهميت مي يابد. مطالعه حاضر با هدف تعيين كيفيت زندگي سالمندان مركز بهداشت جنوب تهران و متغيرهاي دموگرافيك موثر بر آن صورت گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفيتحليلي مي باشد. تعداد افراد مورد مطالعه 132 نفر است كه به صورت نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. گردآوري داده ها به روش مصاحبه ساختاري و ابزار آن پرسش نامه خصوصيات دموگرافيك و ابزار بررسي كيفيت زندگي از نوع فرم كوتاه بود. داده ها با كمك روش هاي آماري توصيفي و تحليلي مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين مجموع نمرات بعد فيزيكي 24/42 ±54/42 و ميانگين مجموع نمرات بعد رواني 24/04 ±55/19 بود. ميانگين سن افراد 6/86 ± 67/98 بود. بين سن و كيفيت زندگي رابطه معكوس و معني داري وجود داشت نمرات كيفيت زندگي در مردان بالاتر از زنان بود. و افراد متاهل نسبت به افراد مجرد كيفيت زندگي بالاتري داشتند. بين سطح تحصيلات و كيفيت زندگي رابطه مستقيم و معني داري وجود داشت. افرادي كه با همراه زندگي مي كردند نسبت به افراد تنها كيفيت زندگي بالاتري داشتند. رابطه معني داري بين فعاليت بدني و كيفيت زندگي نشان داده شد. اما بين شاخص توده بدني و كيفيت زندگي رابطه معني داري نبود. نتيجه گيري: نتايج حاكي از متوسط بودن كيفيت زندگي سالمندان و تحت تاثيرقرار گرفتن ابعاد كيفيت زندگي توسط عوامل زمينه اي و ضرورت برنامه ريزي براي ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان و آگاهي دادن به سالمندان در خصوص فوايد اصلاحات رفتاري بر كيفيت زندگي آن ها مي باشد.