رابطه سواد سلامت و وضعيت سلامت جسماني در سالمندان شهر كرمان

اهداف: سالمندان به عنوان يكي از مهم ترين گروه هاي در معرض خطر اثرات ناخوشايند سطح پايين سواد سلامت به شمار مي آيند. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط سواد سلامت و وضعيت سلامت در سالمندان شهر كرمان انجام شد. مواد روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي است كه در آن 200 نفر از سالمندان شهر كرمان مورد پرسشگري قرار گرفتند. به منظور جمع آوري اطلاعات در خصوص سواد سلامت از پرسش نامه سواد سلامت عملكردي بزرگسالان و براي اندازه گيري سلامت جسماني از ابزار سنجش توانايي در انجام فعاليت روزمره سالمند و فرم كوتاه شده 10 سوالي پرسش نامه 36SF استفاده شد. براي آناليز داده ها از شاخص هاي توصيفي و نيز براي بررسي ارتباط متغيرها از آزمون آماري كاي دو،t و آناليز واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته ها: بيشتر سالمندان مورد مطالعه از سطح سواد سلامت ناكافي برخوردار بودند (%52/5). بين سطح سواد سلامت با تحصيلات (P=0/021) و شغل (P=0/041) رابطه معني داري مشاهده شد. همچنين رابطه بين سواد سلامت و توانائي انجام فعاليت هاي روزانه معني دار بود (P=0/038). بين سواد سلامت با سن، جنسيت، وضعيت تأهل، وضعيت مالي و عملكرد فيزيكي رابطه آماري معني دار مشاهده نشد. نتيجه گيري: بهبود سواد سلامت ممكن است استراتژي موثري در بهبود وضعيت سلامت سالمندان باشد. با توجه به نتايج پژوهش، آموزش و توسعه رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در سالمندان و لزوم توجه بيشتر به امر سواد سلامت در برنامه هاي ارتقاي سلامت توصيه مي شود.