تأثير يك جلسه فعاليت استقامتي برميزان مايواستاتين پلاسما در مردان سالمند سالم

اهداف: هدف از اين تحقيق بررسي تاثير يك جلسه فعا ليت استقا متي بر ميزان مايواستاتين به عنوان مهم ترين پروتئين درگير در فرايند ساركوپنيا در مردان سالمند سالم بود. مواد و روش ها: دراين تحقيق 11 مرد سالمند سالم (سن 2/1 ± 68 سال، قد 1/3 ±177 سانتي متر، وزن 1/5 ±79 كيلوگرم)، به صورت داوطلبانه، مشاركت داشتند. در ابتدا، اندازه گيري فاكتورهاي توصيفي و فيزيولوژيكي از آزمودني ها به عمل آمد و 72 ساعت پس از تعيين حداكثر اكسيژن مصرفي (VO2max)، آزمودني ها يك فعاليت ا ستقامتي را با شدت 70درصد VO2max بر روي دوچرخه كارسنج اجرا نمودند. به منظور بررسي تاثير فعاليت استقامتي بر ميزان پروتئين مايواستاتين پلاسما، سه نمونه خوني، قبل، بلافاصله و چهار ساعت بعد از فعاليت، از وريد بازويي آزمودني ها گرفته شد. ميزان مايواستاتين پلاسما با روش الايزا اندازه گيري شد. جهت تجزيه و تحليل آماري داده هاي تحقيق، از آزمون آماري Oneway ANOVA استفاده شد. سطح معناداري P 0/05 در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج اين تحقيق نشان داد كه بلافاصله و چهار ساعت بعد از فعاليت، ميزان مايواستاتين پلاسما به ترتيب 45/57درصد (P=0/002) و 53/53درصد (P=0/001) به طور معناداري كا هش يافت. همچنين ميزان مايواستاتين پلاسما در چهار ساعت بعد از فعاليت نسبت به بلافاصله بعد ازفعاليت 15/87درصد كاهش داشت، اما اين كاهش معنادار نبود. نتيجه گيري: يافته هاي برآمده از اين پژوهش، نشان داد كه ميزان مايواستاتين پلاسما، در پاسخ به فعاليت استقامتي در مردان سالمند سالم، كاهش معناداري مي يابد. بنابر يافته هاي اين تحقيق احتمال دارد با تجويز فعاليت استقامتي بتوان موجب كاهش ميزان مايواستاتين و متعاقباً ساركوپنيا درافراد سالمند شد.