اثر هشت هفته تمرينات هوازي بر برخي شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو زنان سالمند

اهداف استرس اكسيداتيو نقشي مهم در پاتوژنز بيماري هايي مثل بيماري قلبي عروقي، سرطان، ديابت و پيري دارد. هدف اين تحقيق بررسي اثر هشت هفته تمرينات هوازي بر سطوح ۸هيدروكسي ۲دي اكسي گوانوزين (OHdG-8) و تركيب بدن زنان سالمند غيرفعال بود. مواد و روش ها دراين مطالعه نيمه تجربي، ۲۱ آزمودني در دو گروه آزمايش (۱۱نفر) و كنترل (۱۰ نفر) با دامنه سني بين۶۰ تا۷۰ سال به روش نمونه گيري در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرين هوازي شامل هشت هفته، هر هفته ۳ جلسه به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقيقه با شدتي معادل ۵۰ تا ۷۰ درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره بود. ۲۴ ساعت پس از مداخلات نمونه خوني براي اندازه گيري سطوح سرمي OHdG-8 جمع آوري شد. براي مقايسه ميانگين هاي درون گروهي و بين گروهي به ترتيب از روش آماري تي همبسته و مستقل استفاده شد. يافته ها هشت هفته تمرين هوازي منجر به كاهش معني دار متغيرهاي وزن، نمايه توده بدن و درصد چربي زنان سالمند فعال شد. همچنين سطوح OHdG۸ سرمي در پايان دوره كاهش معني دار يافت. با وجود كاهش سطوح OHdG۸ ادراري در پايان دوره اين تغييرات از لحاظ آماري معني دار نبود. تفاوت معني داري بين متغير وزن و OHdG۸ سرمي در بين زنان سالمند فعال و غيرفعال مشاهده شد. نتيجه گيري اين نتايج حاكي از آن است كه تمرين هوازي منجربه كاهش OHdG۸ سرمي مي شود. به نظر مي رسد، فعاليت بدني هوازي منظم با شدت متوسط منجربه بهبود ظرفيت هاي ضداكسايشي بدن مي شود و اين فعاليت ها مي توانند از بروز بيماري آترواسكلروز جلوگيري كند.