ﻣﻨﺸﺎء و ﮐﺎرﺑﺮد ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎي زﯾﺴﺖﮐﻨﺪﺳﻮزﮐﻨﻨﺪه در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺳﻠﻮﻟﺰي

امروزه، صنايع پليمري به منظور كاهش اثرات زيست¬محيطي، اقدام به توليد موادي جديد با منشاء طبيعي كرده-اند. در اين راستا، دو نوع زيست پليمر توسعه يافته است. اولين گروه زيست پليمر ها، براساس ساختارهاي ماكرومولكولي موجود در طبيعت همچون سلولز، ليگنين، نشاسته، آلژينات و ... بوده كه اغلب آنها مشتقات حاصل از صنايع پايدار سلولزي مي باشند. اين ساختارهاي سرشار از اكسيژن، اگرچه، پايداري حرارتي كمي دارند، گرماي نسبتا كمي درطول احتراق آزاد كرده و اغلب توانايي تشكيل لايه ي زغالي را دارند. ساير زيست پليمرها بر پايه ي مولكول هاي سنتزي حاصل از منابع طبيعي مي باشند. نه تنها پليمر ها بلكه تمام مواد افزودني مورد استفاده نيز بايد براي اصلاح ويژگي ها و به منظور تحقق توسعه ي پايدار، داراي منشاء زيستي باشند. تحقيقات بي شماري به توسعه ي پليمرهاي زيست كندسوز كننده ي حاصل از منابع اوليه ي مختلف، اختصاص يافته است. اين پليمرهاي زيست كندسوز-كننده را ميتوان به تنهايي و يا به عنوان جزئي از يك سيستم پيچيده تر استفاده كرد. اين امر به ويژه براي مولكول هاي سرشار از فسفر نظير DNA يا فيتيك اسيد و مولكول هاي داراي لايه ي زغالي مانند ليگنين صدق ميكند. تمامي تحقيقات بررسي شده در اين مقاله، نشان دهنده ي هدف اصلي در دستيابي و توسعه ي 100% مواد زيستي مناسب در كاربردهايي است كه به سطح زيادي از كندسوز كنندگي نياز دارند. زيست مولكول هاي مختلف حاصل از صنايع سلولزي نيز مورد توجه ويژه در كندسوز كنندگي مي باشند.

this article has no abstract