نقش صفات شخصيتي در پيش‌بيني تاب‌آوري دانشجويان نظامي

مقدمه: مواجهه و چالش با مشكلات زندگي بخشي از زنـدگي روزانه انسانهاست و كساني در اين مسيـر موفق ترند كه از ويژگي هاي خاصي برخوردار باشند، از جمله اين ويژگي ها تاب آوري است. ويژگي هاي متفاوت شخصيتي، واكنش افراد را نسبت به موقعيت ها و فشارها متمايز مي گرداند. شناخت ويژگي هاي شخصيتي مي تواند به ما كمك كند تا پيامدهاي مهم زندگي را بشناسيم. بر اين اساس پژوهش حاضر نقش صفات شخصيتي در پيش بيني ميزان تاب آوري دانشجويان نظامي را بررسي مي كند. روش بررسي: اين پژوهش از نوع پژوهش هاي همبستگي بود. نمونه پژوهش شامل 353 نفر از دانشجويان يكي از دانشگاه هاي نظامي كشور بود كه به روش تصادفي ساده انتخاب شده بودند. براي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش از دو پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه شخصيتي نئو فرم كوتاه 60 سوالي (NEOFEI) و مقياس تاب آوري كونور و ديويدسون (CDRISC). براي تحليل داده ها، از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري به روش گام به گام استفاده شد. يافته ها: آزمون فرضيه ها بيان داشت كه صفات شخصيتي وظيفه شناسي، برون گرايي و توافق پذيري ارتباط مثبت معني داري با متغير تاب آوري نشان دادند. تنها صفت روان رنجورخويي رابطه معكوس و معناداري با تاب آوري داشت و در نهايت صفت گشودگي به تجربه ارتباط معني داري با متغير تاب آوري نشان نداد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه عامل شخصيتي وظيفه شناسي قدرتمندترين پيش بيني كننده تاب آوري است و 34% تغييرات تاب آوري را پيش بيني مي كند، عامل شخصيت روان رنجورخويي نيز 5% ، تغيير پذيري متغير ملاك يعني تاب آوري را پيش بيني مي كند. بحث و نتيجه گيري: در مجموع از متغيرهاي پيش بين دو عامل از صفات شخصيتي، 39% از واريانس تاب آوري را پيش بيني كردند. بنابر اين شناخت ويژگي هاي شخصيتي مي تواند ميزان تاب آوري افراد در موقعيت هاي تنش زا را پيش بيني نمايد.