اهميت واكسن‌هاي نوتركيب در ايمن‌سازي عليه عوامل بيولوژيك نوين در نيروهاي مسلح

مقدمه: واكسيناسيون يكي از كارآمدترين روش ها براي پيشگيري و ايمن سازي در برابر عوامل بيماري زاي عفوني است. روش بررسي: اين مطالعه از طريق مروري بر وبگاه هاي داخلي و خارجي و نيز منابع طب نظامي گردآوري شده است. يافته ها: موادي كه به طور سنتي به عنوان واكسن استفاده مي شوند شامل پاتوژن هاي كشته، ضعيف شده و يا توكسين هاي غيرفعالي هستند كه اگرچه تاكنون كارايي مناسبي از خود نشان داده اند ولي گاه شاهد بروز اثرات و عوارض جانبي ناخواسته به دليل وجود آنتي ژن هاي متعدد در تركيب اين واكسن ها بوده ايم. همچنين شناسايي و بروز عوامل عفوني نوپديد و بازپديدي كه تلاش جهت تهيه واكسن به روش هاي متداول بر عليه آنها با موفقيت همراه نبوده است، ضرورت بهره گيري از فناوري هاي نوين را در توليد نسل جديد واكسن ها از جمله واكسن هاي نوتركيب مطرح نموده است. بحث و نتيجه گيري: كاربردهاي متنوع و پراهميت واكسن هاي نوتركيب نه تنها در بخش بهداشت عمومي بلكه به ويژه در بخش نظامي مي تواند به توانمندي هاي نيروهاي مسلح كشورمان در ارتقاي سطح سلامتي كاركنان و پاسخ مناسب به هرگونه تهديد در حوزه عوامل بيولوژيك بيافزايد.