بررسي اثر تمرينات نظامي برحس عمقي مفصل مچ پا و رابطه آن با آسيب هاي عضلاني اسكلتي در سربازان

مقدمه: خستگي يكي از موارد شايع بعد از انجام تمرينات نظامي است كه به نظر مي رسد از دلايل مهم آسيب به ويژه در مفاصل اندام تحتاني باشد. در بسياري از موارد پس از آسيب، كاهش حس عمقي در اين افراد ديده مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثر خستگي عضلاني ناشي از انجام تمرينات نظامي در دوره آموزشي بر حس عمقي مچ پاي سربازان و رابطه آن با آسيب هاي عضلاني اسكلتي بود. روش بررسي: 50 سرباز در طول دوره آموزشي، به طور تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. حس عمقي مچ پاي غالب در حركت پلانتارفلكشن (در زاويه 21 درجه) به صورت فعال و غيرفعال پيش از آغاز و پس از پايان دوره آموزشي توسط دستگاه (cpm)Continuous Passive Motion اندازه گيري شد و ميانگين خطاي مطلق سه آزمايش ثبت گرديد. همچنين تعداد و نوع آسيب افراد در طي دوره ثبت گرديد. به كمك آزمون آماري t جفتي تغييرات حاصله در حس عمقي مفاصل، پيش و پس از دوره سنجيده شد. همچنين ارتباط بين ميزان دقت حس عمقي و شيوع آسيب ديدگي سنجيده شد. يافته ها: تمرينات نظامي در دوره آموزشي باعث كاهش دقت تشخيص وضعيت مچ پا در حركت پلانتار فلكشن در دو حالت فعال و غيرفعال مي شود (001/0 p) همچنين ارتباط قوي بين كاهش دقت حس عمقي مفاصل و وقوع آسيب مشاهده شد. ( p 0.001، 86/0=r) بحث و نتيجه گيري: حس عمقي مفصل مچ پا در اثر اعمال خستگي كاهش مي يابد و افراد داراي دقت حس پايين تر بيشتر از ديگران در معرض آسيب ديدگي قرار دارند.