تحليلي مقايسه اي بر خوانش مدرنيستي و پسامدرنيستي اثر معماري

فاقد عنوان لاتين

"نقد اثر معماري" با بررسي خود بنا آغاز مي شود؛ اما خاستگاهش، در بنيانهاي نظري معماري است. با دانستن اين مهم كه "نقد" و "نظريه"، دو مقوله مرتبطند، هدف نقد به عنوان زيرمجموعه تئوري، تفسير و ارزيابي آثار برمبناي نظريه مي باشد. علي رغم مطالعات زيادي كه تاكنون بر روي مباني طراحي « مدرن » و « پسامدرن » و تفاوت هايشان انجام شده؛ اما، تدقيقي بر تفاوت هاي مباني و روش شناسيِ خوانش و نقد، و قواعد ارزيابي اثر معماري در اين مكاتب صورت نگرفته است. پژوهش حاضر با مطالعه مباني نظري «مدرن » و « پسامدرن »، ويژگي هاي « خوانش اثر معماري » و « قواعد نقد » در دو مكتب را مورد تحليل، واكاوي و قياس قرار داده است. اين پژوهش با ماهيتي كاربردي، و سامانه جستجوي كيفي، با رويكردي تفسيرگرا به تفسير و تحليل معنايي داده ها كه مشتمل بر نظريات و آراء معتبر نظريه پردازان « مدرن » و « پسامدرن » با محوريت مفهوم نقد است مي پردازد. محققان، با روشي توصيفي- تحليلي و شيوه تحليل تطبيقي و مقايسه اي، داده هاي گردآوري شده از طريق مطالعة اسنادي را تحليل و مقايسه كرده اند؛ در نهايت با ارائه نمونه هايي از نقد آثار معماري به شيوه هاي مدرن و پسامدرن، تفاوت هاي خوانش معماري در دو مكتب، به صورت كلّي بازشناخته شده است. يافته هاي تحقيق، حاكي از تك معنايي و قطعيتي بلاترديد در روند خوانش مدرنيستي اثر است در حاليكه در نظريه هاي پسامدرنيستي، شاهد عدم قطعيت در داوري به دليل تكثرمعاني هستيم. خوانش مدرنيستي، كنشي خطي و منطقي با مركزيت متن و دلالت هاي صوري و با روند استدلال منظم، خلاصه نگر و تك لايه است و مواجهه محصول گرايانه با اثر دارد، درحاليكه خوانش پسامدرنيستي با مواجهه فرآيندگرايانه، به مثابه يك بازي غيرخطي با محوريت خواننده و دلالت هاي ضمني حول لايه هاي متعدد شكل مي گيرد. تفاوت آشكار بين دو خوانش در پژوهش نشان داد كه با تكيه برنظريه « بازي هاي زباني » ويتگنشتاين، به منظور داشتن نقدي منصفانه تر، وجود تناسب بين اثر معماري و شيوه خوانش آن امري مطلوب به نظر ميرسد كه منتقد معماري بايد بدان آگاه باشد.

فاقد چكيده لاتين