نقش تكنولوژي حمل و نقل شهري بر بافت كالبدي محله هاي تاريخي در دوران معاصر (نمونه موردي محله خيابان و درب كوشك شهر قزوين)

فاقد عنوان لاتين

تكنولوژي هاي نوين شهرسازي كه در چرخه نياز تعريف و بازتعريف مي شوند؛ در هر عرصه اي از محيط هاي شهري قابليت حضور دارد. ميزان و نحوه تأثيرگذاري آن در طي ادوار تاريخي تابع شرايط بسيار پيچيده اي است كه در يكي از كامل ترين حالت ها در محله هاي شهري درك ميگردد. بارزه هاي تكنولوژي حمل ونقل شهري به عنوان يك نيروي محركه در دگرگوني ساختارهاي كالبدي-فضايي نقش بي بديلي در پايداري محله هاي تاريخي ايفا مي كند . مطالعات نظري حوزه پايداري و تكنولوژي حمل ونقل شهري ابهامات گسترده اي را براي تصميم سازان، برنامه ريزان و طراحان در برهه هاي مشخص زماني پديد مي آورد؛ اما بررسي كيفي و كمي پايداري در طول دوران به منظور شناخت مسيرهاي تصميم سازي آتي از اهميت بسياري برخوردار است. بر همين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي نقش تكنولوژي حمل ونقل شهري در سير دگرگوني محله هاي تاريخي ازنقطه نظر پايداري است . پرسش هاي تحقيق عبارت اند از پايداري محلات در سير دگرگوني تاريخي خود در دوران معاصر چه روندي داشته اند؟ و تكنولوژي حم ل ونقل شهري در ميزان پايداري محلي چه نقشي داشته است؟ بر همين اساس روش تحقيق به صورت توأمان كيفي و كمي برمبناي مطالعه اسنادي سير دگرگوني محلات و ارتباط آن با ميزان پايداري با استفاده از روش شاخص عملكرد محله اي است . بررسي هاي حاضر در دو محله خيابان و درب كوشك شهر قزوين با پيشينه دوران صفوي بيانگر آن است كه معيارهاي پايداري محلي تا پيش از سال 1386 روند نزولي داشته و در برخي از معيارها به پايين ترين ميزان خود رسيده است . در دهه پس ازآن، برخي از معيارهاي پايداري شامل ايمني و امنيت، سرزندگي و دسترسي افزايش يافته و معيارهاي هويت، تنوع و خوانايي كاهش يافته است.

فاقد چكيده لاتين