بررسي اهميت و نحوه آموزش نقد بنا به دانشجويان رشته معماري از ديدگاه اساتيد معماري ايران

فاقد عنوان لاتين

آموزش معماري از موضوعاتي است كه مي تواند در جريان رشد معماري ايران و ترسيم آينده نقش بسزايي داشته باشد. در اين بين به اعتقاد برخي فرهنگ نقد جزء ساختاري و هويت بخش آموزش در دانشكده هاي معماري است . درواقع نقد مي تواند به عنوان پشتوانه اي جهت طراحي مطرح گردد. هدف اصلي از اين مقاله دستيابي به رو ش ها و محتواي كارآمد در جهت آموزش صحيح نقد و پرورش ديدگاه نقادانه در دانشجويان معماري است. روش اين پژوهش بر مطالعات اسنادي – پيمايشيِ تحليلي استوار است؛ اطلاعات از منابع مكتوب و پرسشنامه از اساتيد معماري به دست آمده است. نتايج اين مقاله نشان مي دهد كه با توجه به هويت چند رشته اي معماري، جهت دستيابي به آموزش نقد جامع، برخورداري از رويكردهاي تركيبي براي آموزش نقد معماري الزامي است. در ارتباط با ميزان اهميت زمينه هاي نقد، جمع بندي يافته ها بر عوامل پاسخ مناسب بنا به عملكرد، زمينه و بافت پيراموني آن، تأكيد دارد . به طور كلي ميزان دخالت هر آيتم، به نوع طرح و هدف منتقد بستگي دارد. براساس تحليل ها غالب استادها، نقد را، لازمة دروس طراحي، و پايه طرح هاي آيندة دانشجويان مي دانند. همچنين آموزش نقد به ترتيب اولويت در گرايش هاي مطالعات معماري ايران، معماري اسلامي، مهندسي معماري، معماري دخلي، مهم ارزيابي شده است . اساتيد روش ها و ابزار آموزشِ درس نقد را به ترتيب اهميت، بحث گروهي، طرح سوال از طرف استاد، نوشتن، بازديد علمي، جلسات نقد، شرح و تحليل متون نقادانه، نمايش فيلم، اسكيس و اسلايد، دانسته اند. در نهايت مقالة حاضر پيشنهاداتي در راستاي برنامه ريزي و آموزش نقد ارائه نموده است.

فاقد چكيده لاتين