روايت هاي غنايي از حكايت هاي عرفاني شرح سروري بر دفتر چهارم مثنوي

ادب غنايي، يكي از انواع چهارگانۀ ادب فارسي است كه به سبب اشتمال بر عناصر اصيل انساني چون عواطف و احساسات با ديگر انواع داراي فصول مشتركي است. اين فصول كه غالبا در حوزۀ معناست، با ادب عرفاني در موضوع عشق كه از كليدي ترين مباحث هردو نوع است، اشتراكي بسيار دارد. اگرچه كه در هر نوع، ممكن است طيف و ساحت هايي متفاوت عرضه و مقاصدي از لوني ديگر ارائه شود. اما ماهيت مشترك هردوي آنها ريشه در عميقترين حس آدمي كه همان اظهار عشق و محبت است، دارد. از اين رو، اين پژوهش به بيان برخي از اشتراكات ادب غنايي و عرفاني، بخصوص از منظر مفهوم عشق مي-پردازد. متن مورد مطالعه، حكايت هاي عرفاني شرح سروري است كه يكي از شروح معتبر بر مثنوي مولانا است كه برخي از آنها در كتب معتبر متصوفه آمده است.