تأثير نوسانات زماني فرسايندگي باران بر تغييرات فصلي رسوب دهي معلق (مطالعه ي موردي: حوزه كسيليان)

شدت فرسايش و عوامل مؤثر بر آن به دليل نوسان هاي فصلي آب و هوايي در طول سال تغيير مي كنند. اين پژوهش با هدف تعيين تغييرات زماني فرسايندگي باران و رسوب دهي و تعيين زمان هاي بحراني از نقطه نظر خطر فرسايش در حوزه ي كسيليان انجام شد. به اين منظور شاخص فرسايندگي باران ماهانه در 27 ايستگاه موجود در داخل و اطراف حوزه از ارتباط بين شاخصEI30 با شاخص هاي سهل الوصول محاسبه و پس از انجام درون يابي به روش كريجينگ، ميانگين ماهانه فرسايندگي حوزه به دست آمد. براي برآورد رسوب دهي از تلفيق منحني سنجه رسوب حد وسط دسته ها و آمار جريان روزانه ايستگاه خروجي حوزه در شيرگاه استفاده شد. پس از محاسبه ي شاخص فرسايندگي و رسوب خروجي از حوزه در بازه هاي ماهانه، رابطه بين اين دو مورد بررسي و تحليل قرارگرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه فرسايندگي باران و رسوبدهي تغييرات فصلي شديدي دارند. فرسايندگي باران ماهانه حوزه داراي دو اوج يكي در اواخر پاييز در ماه هاي آبان و آذر با مقدار 41 و 29 مگاژول ميلي متر بر هكتارساعت و ديگري در اوايل بهار در فروردين ماه با مقدار 24 مگاژول ميلي متر بر هكتارساعت بود. در حد فاصل اين دو اوج، فرسايندگي ناچيز است كه دليل احتمالي آن تغيير نوع بارش ها به دليل كاهش دما در طول زمستان مي باشد. اما رسوب دهي، داراي يك اوج مي باشد كه آن هم در بهار، ماه هاي فروردين و ارديبهشت با مقدار 13175 و 7200 تن رخ داده است. علت اين تك اوجي بودن، مي تواند جذب بخش عمده بارش هاي ابتداي سال آبي به علت خشك بودن زمين باشد. در حالي كه با مرطوب شدن خاك در ماه هاي بهار، ضريب رواناب افزايش و فرسايش نيز بيش تر مي شود.