تاثير آموزش گروهي مقابله با افسردگي به شيوه شناختي- رفتاري بر افسردگي پرستاران بيمارستان هاي آموزشي بيرجند

مقدمه: پرستاران به عنوان يكي از اعضاي تيم مراقبت با استرس هاي شغلي مواجه هستند تداوم اين موقعيت منجر به افسردگي آنان مي گردد، اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي به شيوه شناختي رفتاري بر افسردگي پرستاران در سال 1396 انجام شد. روش كار:در اين مطالعه كارآزمايي ميداني شاهدار تصادفي شده، 40 نفر از پرستاران بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند، به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي ساده در دو گروه قرار گرفتند. پرستاران گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 1.5 ساعته آموزش گروهي به روش شناختي رفتاري را دريافت كردند. پرستاران هر دو گروه پرسشنامه افسردگي بك را قبل، بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله تكميل كردند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 18 و آزمون هاي آماري t مستقل، آناليز واريانس درون گروهي، تعقيب بنفروني، من ويتني يو، فريدمن و ويلكاكسون و تست دقيق فيشر در سطح معناداري 0.05 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره افسردگي در پرستاران گروه آزمايش بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله نسبت به قبل از آن و در پرستاران گروه كنترل بلافاصله بعد از مداخله نسبت به قبل از آن به طور معني داري كاهش داشت (0.05 p) ولي ميانگين تغييرات نمره افسردگي قبل و بلافاصله بعد از مداخله و همچنين قبل و دوماه بعد از مداخله در پرستاران گروه آزمايش نسبت به كنترل به طور معني داري بيشتر كاهش داشته است (0.05 p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج، مي توان از اين روش درماني به عنوان يك فعاليت درماني موثر در كاهش افسردگي پرستاران در جهت پيشبرد اهداف بهداشتي و مراقبتي استفاده كرد.