ماليات ها و توزيع درآمد در ايران: رويكرد رگرسيون آستانه‌اي

دولت ها و سياست گذاران نظام اقتصادي هر كشور، براي توزيع مطلوب درآمد تلاش مي نمايند. توزيع نابرابر درآمد و ثروت در جامعه سبب بروز مشكلات جدي در حوزه هاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي كشور خواهد شد. در اين زمينه، منابع مالياتي مهم ترين ابزار در دست دولت براي بهبود و توزيع مجدد درآمد است. اين تحقيق قصد دارد به اين سوال پاسخ دهد كه سيستم مالياتي ايران تا چه اندازه در تحقق اين موضوع مؤثر بوده است. در اين راستا از داده هاي 1353-1391 و مدل هاي رگرسيون آستانه اي استفاده گرديده است. نتايج برآورد مدل حاكي از اثر آستانه اي مالياتها بر توزيع درآمد دارد بدين معنا كه ماليات ها تا يك حد آستانه تاثير معني داري بر بهبود توزيع درآمد نداشته اند اما پس از گذشت از اين حد آستانه، افزايش نسبت مالياتها به توليد ناخالص داخلي باعث بدتر شدن توزيع درآمد شده است. دليل آن نيز به ضعف نظام مالياتي كشور باز مي گردد كه عمده فشار مالياتي بر بخش توليدي و همچنين بر بخش حقوق بگيران است و نه مشاغل دلالي و غير مولد.