ديوها و پريان در شعر سنايي

سنايي شاعر بزرگ ادبيات فارسي است وجايگاه ممتازي در ميان گويندگان اين مرزو بوم داردكه به واسطه عرفان وحكمت شهره است. عرفان وحكمت درشعر وي از بسامد بالايي برخوردار است ويكي ازمضمون هاي اصلي شعر اوست كه نشان از سير وسلوك وآگاهي گسترده وي از فرهنگ ايران دارد .سنايي اين حكمت و عرفان را گاه با رمز مي آميزد وبه موجوداتي چون ديو وپري اشاره مي كند كه يكي ديگر از ويژگي‌هاي شعر اوست ،وي با بهره‌برداري از عناصر اسطوره‌اي و رمزي دريافته‌هاي شهودي را بيان مي‌كند و از آنها به عنوان ابزار انتقال معاني بهره مي‌گيرد. از ميان آن عناصر به انواع ديوها و پريان اشاره مي‌شود، تطور ايماژهاي آنها مورد بررسي قرار مي‌گيرد الفاظ و تصاوير بيان شده كه براي رسيدن به دنياي خاص سنايي است با مختصه‌هاي اساطيري و رمزي تطبيق داد مي‌شود و با بيان شباهتها، حكمتها و ظرايف و نكته‌هاي عرفاني رمزي وارسي مي‌گردد.شواهد شعري به رشته تحرير درمي آيد وضمن تحليل ومقايسه به متون كهن نيز اشاره مي شود.