اثر واناديل سولفات بر ميزان مصرف محيط كشت توسط سلول هاي مرزه خوزستاني و بيوسنتز رزمارينيك اسيد

كاربرد بيوتكنولوژي براي توليد متابوليت هاي دارويي مهم از سلول هاي گياهي و همچنين افزايش توليد اين متابوليت ها با بهره گيري از اليسيتورهاي زيستي و غيرزيستي مورد توجه پژوهشگران مي باشد. اين تحقيق به منظور بررسي كاربرد ماده واناديل سولفات (اليسيتور غيرزيستي) بر الگوي مصرف محيط كشت توسط سلول هاي مرزه خوزستاني و همچنين اثر آن بر توليد رزمارينيك اسيد انجام گرفت. براي اين منظور سلول هاي حاصل از كشت سوسپانسيون سلولي مرزه خوزستاني پس از 4 بار واكشت در محيط كشت مايع بي5 به همراه پنج ميلي گرم در ليتر بي اِي (بنزيل آدنين) و يك ميلي گرم در ليتر آي بي اِي (ايندول بوتريك اسيد) كشت گرديد. غلظت هاي واناديل سولفات صفر، 2/5 و 5 ميلي گرم در ليتر بكار رفت. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان مصرف محيط كشت توسط سلول هاي كشت شده در واناديل سولفات 2/5 ميلي گرم در ليتر بوده است. اين در حالي است كه وزن خشك بدست آمده در پايان دوره، براي سلول هاي اين تيمار كمتر از بقيه بود. همچنين تيمار 5 ميلي گرم در ليتر واناديل سولفات، وزن خشكي تقريبا برابر با شاهد نشان داد. بيشترين ميزان بيوسنتز رزمارينيك اسيد در پايان دوره مربوط به غلظت 2/5 ميلي گرم در ليتر بود كه نشان دهنده اين است كه كاربرد اين ماده مي تواند اثر مثبتي در بيوسنتز ماده دارويي رزمارينيك اسيد داشته باشد. بطور كلي نتايج اين پژوهش مشخص كرد كه كاربرد برخي غلظت هاي ماده واناديل سولفات به عنوان يك اليسيتور غير زيستي در مرزه خوزستاني توانست زي توده خشك را در حد شرايط نرمال حفظ كرده و از طرف ديگر افزايش بيوسنتز ماده دارويي رزمارينيك اسيد را نيز در پي داشت. بنابراين مي توان اين ماده را به عنوان يكي از مواد آينده دار در كشت هاي سوسپانسيون سلولي مرزه خوزستاني براي افزايش توليد رزمارينيك اسيد پيشنهاد كرد.