بررسي سازگاري و پايداري عملكرد دانه ژنوتيپ هاي گندم دوروم

به منظور بررسي سازگاري و پايداري عملكرد دانه 16 ژنوتيپ گندم دوروم، آزمايشي در دو شرايط ديم و آبياري تكميلي در قالب طرح بلوك ‌هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در طي سه سال 93-1391 در ايستگاه تحقيقات ديم سرارود (كرمانشاه) انجام گرفت. داده هاي حاصل از عملكرد دانه با استفاده از روش هاي آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تجزيه واريانس عملكرد دانه نشان داد كه اختلاف معني‌ داري بين اثرات اصلي افزايشي ژنوتيپ، محيط و اثر متقابل ژنوتيپ در محيط در سطح احتمال 1% وجود دارد. بزرگي اثر متقابل ژنوتيپ در محيط نسبت به اثر ژنوتيپ حدود دو برابر بود كه بيانگر وجود احتمالي گروه‌ هاي مختلف محيطي براي ژنوتيپ‌ هاي مورد بررسي مي‌باشد. تجزيه گرافيكي باي پلات داده هاي عملكرد بر اساس مدل AMMI نشان داد كه ژنوتيپ ها داراي واكنش متفاوتي به محيط هاي مورد بررسي بودند، به طوري كه ژنوتيپ هاي سازگار براي هر گروه محيطي تعيين گرديد. با توجه به معيار هاي روش ابراهات و راسل، ژنوتيپ ‌هاي شماره G1 و G3 با عملكرد بالاتر از ميانگين كل، انحراف از رگرسيون حداقل و ضريب رگرسيوني در حد واحد داراي تركيب مناسبي از عملكرد بالا و پايداري بودند. بر اساس آماره ارزش پايداري AMMI(ASV)، ژنوتيپ هاي G13 ، G6 و G10 پايدار ترين ژنوتيپ ها بودند.