كارايي ساقه گندم در كاهش ميزان آمونياك آكواريوم و تأثير آن بر ميزان بقاء ماهي كوي (Cyprinus carpio carpio)

فرآيند حذف آمونياك (NH3) در محيط هاي داراي بستر مناسب براي جايگزيني باكتري ها بهتر از سيستم هاي متكي بر باكتري هاي معلق در ستون آب صورت مي گيرد. از اين روي، هدف از مطالعه ي حاضر مطالعه ي كارايي ساقه گندم بعنوان يك بستر مناسب جهت تسريع روند تثبيت آمونياك(دنيتروفيكاسيون) و افزايش شانس بقاي ماهي كوي (Cyprinus carpio carpio) در مواجهه با غلظت حاد آمونياك بود. در مرحله ي اول آزمايش 8 آكواريوم شيشه اي به دو گروه شاهد (فاقد ساقه ي گندم) و تيمار حاوي ساقه ي گندم (معادل 10% حجم كل مخزن) با چهار تكرار تقسيم شدند. براي ارزيابي كارايي ساقه گندم در كاهش آمونياك محلول در آكواريوم، معادل 10 ميلي گرم درليتر آمونياك به هريك آكواريوم ها اضافه شد و 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از افزودن آمونياك، ميزان آن در گروه تيمار و شاهد محاسبه شد. در مرحله ي دوم آزمايش، 24 عدد ماهي كوي با ميانگين وزني 2±6 گرم به صورت مساوي در 8 آكواريوم جديد (متفاوت از مرحله اول) تقسيم شدند. ماهيان مدت 96 ساعت با غلظت 10 ميلي گرم در ليتر آمونياك مواجه شدند. تلفات در گروه شاهد (فاقد ساقه ي گندم داراي 21 عدد ماهي كوي) و گروه تيمار (حاوي ساقه ي گندم، معادل 10% از كل حجم آكواريوم- داراي 21 عدد ماهي كوي) در بازه هاي زماني 24، 48، 72 و 96 ساعت شمارش شد. نتايج نشان داد بين غلظت آمونياك در پايان 96 ساعت در گروه تيمار نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداري وجود داشت (05/0 p). همچنين بين تعداد مرگ و مير ماهيان در گروه تيمار نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداري وجود داشت (05/0 p)؛ كمترين ميزان مرگ و مير ماهيان مربوط به تيمار بود. نتايج مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از ساقه گندم علاوه بر افزايش كارايي سيستم هاي تثبيت آمونياك باعث افزايش شانس بقاي ماهي كوي در مواجهه با غلظت حاد آمونياك شد.