عملكرد خرده‌هاي چوب در كاهش ميزان آمونياك محيط آكواريوم (NH3) و افزايش شانس بقاي ماهي قرمز (Carassius auratus)

هدف از مطالعه حاضر استفاده از خرده هاي چوب (خاك اره) به عنوان يك بستر ارزان قيمت و منبع تأمين كربن، در فرآيند تثبيت آمونياك و تأثير آن بر افزايش شانس بقاي ماهيان بود. بر اين اساس، ماهيان در دو گروه شامل گروه شاهد (آكواريوم فاقد براده ي چوب) و گروه تيمار (آكواريوم آب حاوي معادل 10% حجم كل براده چوب) بود) با چهار تكرار انتخاب شد. ميزان 10 ميلي گرم آمونياك به همه ي آكواريوم ها اضافه شد و پس از 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از افزودن آمونياك، ميزان آن محاسبه شد. در مرحله دوم آزمايش آكواريوم ها علاوه بر خرده هاي چوب حاوي ماهي نيز بودند. ميزان تلفات ماهيان در بازه هاي زماني 24، 48، 72، 96 ساعت پس از اضافه كردن آمونياك شمارش گرديد. نتايج نشان داد بين غلظت آمونياك در تيمار در مقايسه با گروه شاهد تفاوت معناداري وجود داشت (P 0/05). كمترين ميزان مرگ و مير ماهيان مربوط به تيمار آمونياك بود. نتايج مطالعه حاضر نشان داد، استفادهاز خرده هاي چوب باعث افزايش كارايي سيستم بيولوژيكي تثبيت كننده آمونياك و افزايش شانس بقاي ماهين شد.