بررسي عوامل مؤثر بر چابكي سازماني در دانشگاه‌ها

يكي از مزاياي رقابتي كه دانشگاه‌ها در اين محيط آشوبناك به آن نياز دارند، چابكي سازماني است. از اين‌رو هدف تحقيق حاضر، بررسي عوامل مؤثر بر چابكي سازماني در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي بود. روش اين تحقيق توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري شامل اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي فارس بوده كه يك نمونه 152 نفري از ميان آنها به روش نمونه‌گيري طبقه اي نسبتي انتخاب شد. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از يك پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روايي و پايايي اين پرسشنامه‌ها توسط محقق تعيين شد. براي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش از آزمون همبستگي و رگرسيون چند‌گانه استفاده شده است. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين متغير‌هاي نوآوري، شراكت، تكنولوژي، نيروي انساني و فرهنگ سازماني با چابكي سازماني رابطه معناداري (P< 0/001 ) وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد كه اين متغيرها تقريبا 79 درصد از تغييرات چابكي سازماني در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي را پيش بيني مي‌كنند. طبق يافته‌هاي تحقيق، متغيرهاي نوآوري، شراكت، تكنولوژي، نيروي انساني و فرهنگ سازماني تاثير زيادي بر چابكي سازماني در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي دارند. بنابراين، دانشگاه‌هاي علوم پزشكي بايستي برنامه هايي براي ارتقا نوآوري داشته باشند، به توانمند سازي نيروي انساني اهميت بيشتري بدهند، شراكت بيشتري با ديگر دانشگاه‌ها و بخش‌هاي مختلف جامعه داشته باشند و فرهنگ چابكي را در درون دانشگاه‌ها بهبود ببخشند.

فاقد چكيده لاتين