ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺳﻔﺎل ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻬﻨﻪ ﺟﻨﺪي ﺷﺎﭘﻮر

ز ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺪارك ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻏﻨﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ـ ﻫﻨﺮي و رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻤﺪن ﻫﺮ ﻗـﻮﻣﯽ در دوران ﺑﺎﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﻫﻨﺮ ﺳﻔﺎل ﮔﺮي آن ﻗﻮم ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺎ ﻋـﻠﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ »ﮐﺎوش در ﻣﺤﻮﻃﻪ ي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﻨﻄﻘـﻪ اي ﻓﻘﻂ ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از آن ﻣﺤﻮﻃﻪ ي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ را در اﺧﺘﯿﺎر ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ« ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ: ﮐﻪ داﻧﺶ ﻣـﺎ در ﻣﻮرد ﺳﻔﺎل ادوار اﺷﮑﺎﻧﯽ و ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﻋﻤﯿﻘﺎً ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ اﺷﯿﺎء ﮐﻮﭼﮏ ﻫﻤﭽﻮن ﺳـﻔﺎل ﺑـﻪ ﺧـﻮدي ﺧﻮد ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻣﻌﻬﺬا آﻧﻬﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎي ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘـﺮ در ﻣﮑـﺎن و زﻣـﺎن ﺑـﻮده و ﯾـﮏ ﺑﺮداﺷـﺖ ﮐﺎرآﻣﺪ ﺑﺮاي ﺗﺎرﯾﺨﮕﺬاري و اﺳﺘﻔﺎده ي ﺑﯿﺸﺘﺮ از داده ﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ «. »ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳـﻔﺎل ﺳﺎﺳـﺎﻧﯽ از ﻧﻈـﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﺎر ﮐﺮده اﻧﺪ، در ﻣﻘﻮﻟﻪ ي ﻣﻬﻤﯽ ﺟﺎي ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻠـﯽ از آن اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﯾﻦ ﻧﻘﯿﺼﻪ در ﻣﻮرد ﺳﻔﺎﻟﻬﺎي ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ ﻣﺸﻬﻮد اﺳـﺖ ﮐـﻪ از ﻋـﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﻟﻬﺎي ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. زﯾﺮا در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫـﺎي ﺑﺎﺳـﺘﺎﻧﯽ، ﺑﺎﺳـﺘﺎن ﺷﻨﺎﺳـﺎن را ﺑـﻪ رﻓﺘﺎري دﯾﮕﺮ ﮔﻮﻧﻪ وا ﻣﯽ دارد. در ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﯿﺴﺘﻤﺎﺗﯿﮏ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺟﻨﺪي ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎي ﺳﻔﺎﻟﯽ ﺳﻌﯽ در ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺳﻔﺎل دوران ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ را دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد اﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺠﺰا ﻧﺒﻮده و ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻮﭼﮏ در اراﺋﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻫﻨﺮ ﺳﻔﺎﻟﮕﺮي دوران ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻮده است.

this article has no abstract