بررسي پراكندگي گيرنده‌هاي هورموني در سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان شايع‌ترين بدخيمي در زنان است و از علل اصلي مرگ در اثر سرطان در زنان محسوب مي‌شود. وجود گيرنده‌هاي هورموني از جمله عوامل خطرساز بروز اين سرطان است. هدف از اين مطالعه، بررسي ويژگي‌هاي باليني و پاتولوژي سرطان پستان و الگوي پراكندگي گيرنده‌هاي هورموني آن بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي گذشته‌نگر، 54 بيمار مبتلا به سرطان پستان، كه تحت عمل جراحي ماستكتومي راديكال اصلاح شده (MRM يا Modified radical mastectomy) قرار گرفته بودند، بررسي شدند. يافته‌ها: ميانگين سني كل بيماران (11.00) 50.23 سال (بازه‌ي 75-32 سال) و ميانگين اندازه‌ي تومور پستان آن‌ها (2.64) 4.95 سانتي‌متر (بازه‌ي 11-1 سانتي‌متر) بود. 46 بيمار (86.6 درصد) دچار كارسينوم مهاجم مجرايي پستان بودند. 40 مورد (74.1 درصد) بيشتر از 44 سال داشتند. 39 مورد (72.22 درصد) داراي گيرنده‌ي استروژني بودند كه 19 مورد در پستان راست، 19 مورد در پستان چپ و يك مورد در هر دو پستان درگيري مشاهده شد. از 15 مورد گيرنده‌ي استروژني منفي، در 12مورد (80 درصد) سمت راست و فقط در 3 مورد (20 درصد) سمت چپ درگير بود. از 33 مورد گيرنده‌ي پروژسترون مثبت، 17مورد در سمت راست و 16 مورد در سمت چپ و از 21 مورد پروژسترون منفي، 14 مورد در سمت راست، 6 مورد در سمت چپ و يك مورد در دو پستان درگيري داشتند. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه حاكي از تفاوت در پراكندگي گيرنده‌هاي هورموني در پستان سمت راست و چپ بود. به نوعي، بيماران بدون گيرنده‌هاي هورموني (رسپتور منفي)، بيشتر دچار سرطان در پستان سمت راست مي‌شوند. شايد با پژوهش‌هاي سلولي- مولكولي و ژنتيكي بيشتر درباره‌ي اين دو گروه، افقي تازه در شناخت، پيش‌گيري و درمان اين بيماري به دست آيد.