تأثير 8 هفته ورزش در آب بر فاكتورهاي فيزيولوژيكي منتخب و قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع II

مقدمه: با وجودي كه از ديرباز نقش فعاليت بدني در كنترل و بهبود ديابت نوع II و افزايش حساسيت انسولين مورد توجه بوده است، ولي انجام فعاليت‌هاي ورزشي در محيط‌هاي آبي با توجه به وضعيت روحي و جسماني اين بيماران كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. بنابراين هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تأثير 8 هفته ورزش در آب بر روي عوامل فيزيولوژيك منتخب و قند خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع II بود. روش‌ها: در اين تحقيق نيمه تجربي، از بين مردان 50 تا60 ساله‌ي مبتلا به ديابت نوع II شهرستان خميني‌شهر، تعداد30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله (15بيمار) و شاهد (15بيمار) قرار گرفتند. گروه تجربي به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا60 دقيقه با شدت 80-60 درصد حداكثر ضربان قلب) تمرينات ورزشي ويژه در آب انجام دادند، در حالي كه گروه شاهد هيچ فعاليت بدني منظمي‌نداشتند. در اين تحقيق متغيرهاي مورد بررسي شامل وزن، شاخص توده‌ي بدني، حداكثر اكسيژن مصرفي، فشار خون سيستول و دياستول، قندخون ناشتا و همچنين هموگلوبين گليگوزيله‌، قبل و بعد از دوره‌ي تمريني اندازه‌گيري شد. در نهايت داده‌ها با استفاده‌ از آزمون ANCOVA مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج تحقيق بيانگر تفاوت معني‌داري بين ميانگين حداكثر اكسيژن مصرفي، فشار خون سيستول، دياستول، قندخون ناشتا و هموگلوبين گليگوزيله بين دو گروه‌ه تجربي و شاهد بود، در حالي كه اين تفاوت در متغيرهاي وزن و شاخص توده‌ي بدني در گروه معني‌دار نبود (0.05 P). نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه يك دوره‌ي ورزش در آب باعث بهبود معني‌دار ميزان قند خون بيماران مبتلا به ديابت II مي‌گردد.