ارتباط كم كاري تيروييد با كمبود آهن محيطي در استان اصفهان

مقدمه: كم كاري‌ تيروييد از بيماري‌هاي شايع غدد است و هر دو شكل كم كاري شديد و كم كاري خفيف اثرات متعدد و گوناگوني بر ارگان‌ها‌ي بدن دارند. كم كاري‌ تيروييد قابل درمان است و مي‌توان از پيشرفت عوارض بيماري جلوگيري كرد. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط شيوع كم كاري تيروييد نوزادان با كمبود پراكندگي آهن در استان اصفهان، به منظور شناخت نواحي خطر و اقدامات مؤثر، جهت پيش‌گيري از بروي اين بيماري در نوزادان در استان اصفهان بود. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي، آمار ثبت شده‌ي نوزادان متولد شده با كم كاري تيروييد طي سال‌هاي 88-1386 از مركز بهداشت استان تهيه شد و نقشه‌ي توزيع فضايي بيماري بر اساس اطلاعات ترسيم گرديد. نقشه‌‌ي توزيع جغرافيايي آهن نيز در استان اصفهان تهيه و فراواني ميزان آهن در نقاط مختلف استان مشخص و سپس رابطه‌ي بين كمبود عنصر آهن در برخي نقاط استان و بيماري كم كاري تيروييد بررسي شد. يافته‌ها: توزيع فضايي كم كاري تيروييدي در نوزادان در دو شهرستان اصفهان با 0.954 و سميرم با 0.186 در هر 10000 نوزاد بود. با مقايسه‌ي‌ نقشه‌ي توزيع فضايي هيپوتيرييدي با نقشه‌‌ي توزيع فضايي آهن نتايج قابل توجهي به دست آمد كه حاكي از اثر كمبود آهن در دو شهرستان اصفهان و سميرم بر شيوع هيپوتيروييدي در نوزادان بود. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشانگر تأثير كمبود آهن منطقه بر فراواني كم كاري تيروييد در نوزادان دو شهرستان اصفهان و سميرم بود. نوزادان و زنان در سنين باروري به ويژه زنان باردار بيشتر در معرض كم خوني فقر آهن قرار دارند و اين مسأله كم كاري تيروييد در نوزادان را تبيين مي‌نمايد.