مقايسه‌ي تأثير اعمال فشار مثبت مداوم راه هوايي با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم ديسترس تنفسي

مقدمه: انواع مختلف دستگاه‌هاي توليد فشار مثبت راه هوايي (Continuous positive airway pressure يا CPAP) در درمان سندرم ديسترس تنفسي نوزادان به كار مي‌رود كه براي هر يك از آن‌ها بر اساس مكانيسم توليد فشار ويژگي‌ها ومزيت‌هايي مطرح شده است. هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي تأثير كاربرد CPAP با دو دستگاه Bubble CPAPو Medijet CPAP همراه با تزريق سورفاكتانت در ساعات اوليه‌ي تولد در درمان اين سندرم بود. روش‌ها: 44 نوزاد با سن حاملگي 29 تا 6.7 33 هفته با علايم باليني سندرم ديسترس تنفسي كه نياز به اكسيژن با غلظت بيش از 21 درصد داشتند به صورت تصادفي در دو گروه دريافت Bubble CPAP و Medijet CPAP قرار گرفتند. در صورتي كه ظرف 30 تا 60 دقيقه‌ي اول تولد با CPAP معادل 8 سانتي‌متر آب، براي حفظ مقادير O2 در محدوده‌ي مورد نظر به FIO2 بيشتر از 40 درصد نياز بود، سورفاكتانت تزريق شد و نوزاد دوباره روي CPAP قرار مي‌گرفت. با ادامه‌ي نياز به درمان با CPAP و FIO2 بيشتر از 30 درصد دو دوز ديگر سورفاكتانت در فواصل زماني 12 ساعت تجويز شد. در صورت بروز علايم باليني يا آزمايشگاهي ديسترس تنفسي نوزاد تحت تهويه‌ي مكانيكي قرار گرفت. سير باليني و عوارض بيماري در دو گروه با هم مقايسه شد. يافته‌ها: مدت زمان درمان با CPAP و دريافت اكسيژن (بر حسب ساعت) در گروه Bubble CPAP با گروهMedijet CPAP تفاوت معني‌داري نداشت (به ترتيب 25.7 ± 47 در برابر 22.4 ± 46.7 با 0.874= P و 191.9 ± 158.7 در برابر 165.9 ± 144 با 0.702 = P). همچنين بين دو گروه از نظر نياز به تهويه‌ي مكانيكي و دوز دوم و سوم سورفاكتانت و بروز بيماري مزمن ريوي و پنوموتوراكس تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: با در نظر گرفتن تعداد اندك مطالعات كارآزمايي باليني موجود و نتايج آن‌ها براي اثبات تأثير يكسان كاربرد دو روش Bubble CPAP و Medijet CPAP همزمان با تزريق سورفاكتانت در درمان سندرم ديسترس تنفسي نوزادان و بروز عوارض، مطالعات بزرگ ديگري بايد انجام گيرد.